Wat is er in oud-minister Hirsch Ballin gevaren? Op het fameuze CDA-congres over het gedoogakkoord met de PVV („Doe dit ons land niet aan”) ging hij in politieke zin over de Rubicon. Als nieuw hoogleraar mensenrechten in Amsterdam deed hij vorige week een volgende stap. Hij verdedigde in zijn oratie een geheel andere koers dan hij als minister in de Kamer ooit behartigde. De vonken spatten er vanaf: een helder pleidooi voor een open en tolerante houding jegens immigratie. Hij citeerde ruim uit zijn familiegeschiedenis waarin heel wat is verhuisd, over grenzen en talen heen. (De monoculturele illusie, volgens Hirsch Ballin – NRC)
Wat is dat met politici, als ze niet meer actief zijn in een kabinet of in de Tweede Kamer, dan kunnen ze zich ineens als mens gedragen. Krijgen ze als politicus of Tweede Kamerlid een spoedcursus ontmenselijking? Krijgen ze dan iets ingespoten dat ze een robot worden zonder gevoelens? Of is het de onmenselijke druk van de partij, die er monsters van maakt?
Politiek wordt bedreven door het zoeken van de compromis. De eigen idealen gaan daarbij vaak ten onder aan de partij politieke mores.
Zelf geloof ik, maar dat is dus maar een mening, dat Hirsch-Ballin helemaal niet zo ontzettend veel veranderd is, maar dat de rest van de politiek om hem heen een flinke schuiver heeft gemaakt, waardoor hij opeens heel warm, intelligent en menselijk (of zoiets :D) begint te lijken…
😉