Dus een burgemeester kan zomaar verordonneren dat je opgenomen moet worden? Ik bedoel, normaal is het natuurlijk niet wat die man deed, maar ook niet gevaarlijk, en de gang van zaken vind ik wel raar. Ik zou wel eens willen weten hoe dit juridisch ligt. Of is het weer dat dit kan omdat het een incident met de koningin betrof? Net zoals met Erwin Lensink, de waxinelichtwerper wiens zaak nu, een jaar na dato, eindelijk eens voorkomt?
Verstoorder Amsterdams concert op bevel van burgemeester opgenomen
18 gedachten over “Verstoorder Amsterdams concert op bevel van burgemeester opgenomen”
Reacties zijn gesloten.
Dit specifieke verhaal volgt (helaas) een volledig correcte procedure, in overeenstemming met de wet BOPZ. De burgemeester vraagt de vrijheidsberoving aan en in een later stadium (enkele dagen) bekijkt een rechter of de maatregel bekrachtig mag worden.
Maar in de tussentijd (tussen aanvraag en bekrachtiging) zit je dus wel “gewoon” opgesloten…
😐
[…]
Als er acuut gevaar is voor zichzelf of voor anderen, kan een IBS (inbewaringstelling ) worden afgegeven.
Het gevaar voor ”zichzelf” moet wel heel extreem zijn wil een rechter dat goedkeuren ( Suicidedreiging bijvoorbeeld en zeer ernstige verwaarlozing ). Jaja, op dat moment schijnt het dat een mensenleven ertoe doet….
Het acute gevaar voor anderen is meestal wat sneller te duiden,de dreiging dat iemand mensen gaat aanvallen met een mes bijvoorbeeld, waar sprake is van , laat ik het simpel zeggen: verwardheid in een psychose.
Het lijkt erop dat deze man inderdaad een psychose heeft. Hij zei:” ik ben Jezus Christus” en nog zo wat.
Dit is iets wat mensen met een psychose vaak hebben: het idee Christus te zijn en dus alles te kunnen, inclusief vliegen en over water lopen.
Ook bij een psychose zal een rechter binnen een paar dagen moeten toetsen of deze in een stadium zit die al dan niet ‘acuut ‘gevaarlijk” is, en gedwongen opname en ” behandeling” direct nodig zijn.
Opvallend is, dat de man blijkbaar eerder kerkdiensten heeft verstoord, en dat er toen blijkbaar geen grond was om hem een IBS te geven, dus de link met dat koninklijke gedoe is er dus wel degelijk.
Ik heb de man geszien, en hij leek me zeker niet agressief, maar wel ”ergens” in een psychose.
Maar acuut gevaarlijk zoals bedoeld in de wet In Bewaring Stelling??
Daarbij ken ik heel wat meer mensen die eerder in aanmerking komen voor opsluiting wegens gekte en acute gevaarlijkheid..
Zie eventueel verder:
http://nl.wikipedia.org/wiki/Inbewaringstelling_(psychiatrie)
@2 Met name het “acute gevaar voor zichzelf en/of voor anderen” is en blijft de achilleshiel van deze wetgeving. Iemand is namelijk al snel een gevaar voor zichzelf en/of anderen. De automobilist, die te hard rijdt, om maar een flauw voorbeeld te geven. Iemand, die opgesloten wordt en zich dan ook maar een klein beetje verzet, is een ander, minder flauw voorbeeld.
Ik hoop niet, dat de vergelijking met Erwin Lensink op zal gaan. Op dit moment lijkt er op grond van het weinige, wat we weten, nog geen reden om daar extreem bang voor te zijn. Als deze man in staat is, om een opname in een gesloten kliniek te doorstaan zonder “stennis” te bouwen, mag er vanuit gegaan worden, dat hij (hopelijk) snel weer “vrijgelaten” werd.
Dat gezegd hebbend, vond ik deze actie eigenlijk wel erger dan die van Erwin Lensink, maar dat terzijde…
😐
@3: MadPride:
Rechters weten vaak vrijwel niets van psychiatrie, en zullen dus vaak afgaan op het oordeel van een psychiater of psychotherapeut, en als die niet voorhanden zijn ( feestdagen bijvoorbeeld) door een verpleegkundige.
Toch gaat een rechter vaak in _tegen_ het oordeel van een behandelaar.
Maar een IBS is niet louter en alleen slecht. Soms is een psychose een zichzelf versterkend proces, wat ook voor mensen zefl een hel kan zijn. En af en toe kunnen tijdelijke medicatie en verdere behandeling een opluchting zijn en mensen weer ”terug halen”.
Wie weet treft hij een Republikein als rechter, kan zomaar gebeuren.
Ben benieuwd, ik hoop voor die man dat het met een sisser af gaat lopen en dat hij niet al te veel last heeft/houdt van zijn wanen.
Wat wilders doet vind ik persoonlijk veel en veel erger dan roepen dat je Jezus bent, en de gevaarlijkste gekken lopen echt gewoon vrij rond, met wanen en al.
Wat ik niet begrijp is dat het blijkbaar gewoon is dat het filmpje met deze man overal vertoond wordt, tot het journaal aan toe.
Het zal je gebeuren dat je in een psychose een dergelijke stunt uithaalt en heel Nederland ziet je op tv.
Leuke verrassing voor die man als de haldol begint te werken…
@4 Alleen sprekend uit mijn eigen, helaas rijke ervaring is de rechterlijke bekrachtiging zelden meer dan een wassen neus. Het oordeel van de verantwoordelijke psychiater wordt nagenoeg altijd overgenomen. Dat de rechter daar vaak tegen in gaat, heb ik jammer genoeg amper heb mogen meemaken.
Of de IBS in en in slecht is, weet ik niet, ik weet wel, dat een IBS veel meer schade aan KAN richten, dan de buitenstaanders veelal bewust is. Stop een psychoot bijvoorbeeld een paar dagen in een isoleercel met te zware “paardenmiddel” medicatie en vraag hem dan, of hij al rustig geworden is…
🙄
@5 Goed punt!
@5: Farah
Gezegd hebben dat je Jezus bent en geen bom bij je hebt is natuurlijk niet zo heel erg traumatisch.
En dat de pers er geil van wordt valt natuurlijk te verwachten met de koninklijke mevrouw erbij.
@6: MadPride:
Nou, beetje oneens ben ik het wel met je hoor..Het is niet zo dat ”de psychiatrie ”per defintie altijd een duivelse plek is, dat zou goedwillende mensen in dat werk ook tekort doen.
Het is vaak wel een gok wat wel of niet gaat ”werken’, niet anders dan bij somatische geneeskunde.
Wat ik veel boeiender vind is in hoeverre de psychiatrie gebruikt gaat worden ( misbruikt liever) en zich ook gaat _laten_ misbruiken om de elementen te de-politiseren die het systeem niet bevallen, dat is natuurlijk altijd al een punt geweest, maar binnen een samenleving die trekken gaat krijgen van een dictatuur wordt dat veel urgenter vrees ik.
Er ligt daar een belangrijk aandachts- en verzetspunt voor werkers in de psychiatrie.
LeRoiDanse Schreef:
Ik weet het niet, op die manier heb het niet meegemaakt, ik ben niet gefilmd tijdens een psychose.
Maar gezien het stigma dat psychiatrisch patienten in onze verlichte samenleving hebben lijkt het me geen genoegen wanneer me dat zou overkomen.
@9 Ik heb geloof ik nergens beweerd, dat
Ik spreek primair uit eigen ervaring en, geloof me die ervaring is veelvuldig stuitend onprettig geweest. Er werken zeker ook “good guys” in de psychiatrie, daar gaat het niet om, er zijn echter wel nog steeds systemen binnen de psychiatrie in gebruik (neem bijvoorbeeld de isoleercel of het vastbinden), die een vijandbeeld bevorderen.
😉
@11: MadPride:
[Ik spreek primair uit eigen ervaring en, geloof me die ervaring is veelvuldig stuitend onprettig geweest. ]
Zorgen dat je er niet meer naar toe moet dan, toch?
Of met een groepje mensen een eigen opvangcircuitje opzetten waar je zeker met jouw ervaringen grote diensten kan bewijzen.
Zo makkelijk is het namelijk.
Of denk je dat dat niet te realiseren is?
@12 LeRoiDanse – Je bent ongetwijfeld een aardige vent, maar dit soort simplicisme is echt wel misplaatst. Om je te parafraseren: Zo makkelijk is dat namelijk niet! Het proberen een opname te vermijden is al jaren een van mijn grootste hobbies. “Support system” is er ook, alleen uiteindelijk ben ik het toch steeds weer, die in een isoleercel beland. Aan mij, geloof me daarin nou maar, heeft het de afgelopen 24 jaar echt niet alleen gelegen (soms wel, meestal niet)… Maar genoeg hierover.
@13: MadPride
Jammer dat we niet wat prive kunnen mailen, want we glippen langs elkaar heen door de weinige woorden die we hier kunnen wisselen. Het is geenszins mijn bedoeling om jouw eigen situatie te bagatelliseren, juist niet.
OK, op deze plaats nu genoeg hierover inderdaad.
( Wat mij betreft mag jvdh mijn email aan je geven als je dat zou willen).
@12
Er is ongetwijfeld veel wat je zelf kunt doen om te blijven functioneren.
Maar soms kom je om een opname, met alle gevolgen van dien, echt niet heen.
Het is helaas niet anders.
@15 Ja en nee. Er zijn zelfs in mijn roemruchte carrière als psychiatrisch patiënt een paar opnames geweest, die echt onvermijdelijk waren (en daarvan ook echt wel weer een paar, die op de een of andere manier “heilvol” mogen heten). Grootste probleem heb ik ook niet zozeer met de opname als het gevaarlijke spook, maar met de invulling die een inrichting en haar medewerkers daar ad hoc aan geven. Daaraan schort het namelijk. Niet aan de goede intenties of de mogelijkheden een opname pijnloos te laten verlopen…
@14 – Ik hoop je dat uit mijn woorden al hebt kunnen sluiten, dat ik me – in het licht van de aangesprokene – al enigszins heb ingehouden.
Ik weet, dat we allemaal “een beetje” langs elkaar heen praten. Zo’n forum is ook maar een forum… 🙄
@15: Farah:
@16: MadPride
Soms is een opname echt nodig ja, maar toch vraag ik me af of een en ander niet veel vaker binnen een vertrouwde omgeving is te realiseren om miserie zoals de isoleer te kunnen vermijden.
Daarvoor is nodig: een plek en veel (!!) mensen die niet bang zijn van mensen die in de war zijn ( en dan bedoel ik niet van agressie maar van ”wartaal” ofzo ), en een mogelijkheid om medicatie zoals Haldol toe te dienen of andere medicijnen. Depressie zelfde laken een pak, al is dat vaak moeilijker dan een psychose. Daar heb je helemaal veel mensen bij nodig, misschien wel 20 mensen per persoon gedurende meerdere maanden. Het kan wel, maar het vraagt dus heel veel energie, en de meesten zijn druk druk druk.
Als bovenstaande niet geprobeerd wordt, zullen we moeten roeien met de riemen die we nu hebben.
Verder zal er denk ik een bepaalde vorm van acceptatie moeten zijn, dat nou eenmaal niet alle ”levens-ellende” te vermijden is. Helaas, afschuwelijk, maar dit is een lijden van alle tijden. Een (angst) psychose of een diepe endogene depressie zijn de meest afschuwelijke levenservaringen die een mens kan meemaken, maar totdat iemand dat zelf heeft ondervonden zal daar niet veel geld aan uitgegeven worden. en hier dus weer hetzelfde liedje: een politicus weet _per defintie_ niet wat het inhoudt, anders zou deze niet 60 uur per week dat rare werk kunnen doen (hetgeen ook geldt voor somatische ziekten trouwens) . Ze weten eenvoudigweg niet waarover ze lullen, simpel gezegd.
Ik ben heel benieuwd welke kant de psychiatrie gaat kiezen in een maatschappij die repressiever wordt. Verwacht kan worden ( daar zijn ook uitgebreide onderzoeken naar gedaan) dat het aantal mensen in psychische nood groter zal worden, inherent aan repressieve methoden in de breedst mogelijke ”stijl”.
Dat zouden de psychiatrie en andere hulpverlening kunnen signaleren en bestuderen, en daarmee en daarna een politiek signaal afgeven. Met andere woorden: Politiseer daar waar dat duidelijk is.
Breng ook in kaart wanneer de Staat de psychiatrie gaat misbruiken voor repressie van ongewenste elementen, zoals bijvoorbeeld in de DDR en de Sovjet-Unie ( maar ook hier, alleen niet op zo’n grote schaal, totnogtoe..)
@17 – De psychiatrie is gelukkig wel in beweging. Ik ben nu ongeveer 10 jaar in cliënten- en aanverwante raden actief en de wil is er, dat is zeker. Men experimenteert ook al langer met minder repressieve varianten op de isoleercel, maar heeft in dat opzicht nog een lange weg te gaan. En uitgaande van mijn kennis ten opzichte van de toekomstsvisioenen van een specifieke inrichting valt steeds weer op, hoe haaks de echte goede ideeën en dus hun uitvoering op de zogeheten marktwerking in de zorg staan. Het feit, dat de GGZ niet enkel een goed product (lees: goede zorg) moet aanbieden, maar deze vooreerst aan de zorgverzekeraars moet verkopen, werkt verstikkend. Innovatie is in dat milieu extreem moeilijk en het lijkt dan ook niet, alsof het systeem realistisch op de toekomst gericht is. Maar de omslag zal er zeker nog komen, althans, dat maak ik mijzelf dan maar wijs. Een van de gevolgen van het huidige systeem is de schaalvergroting door de vorming van belachelijk grote fusieorganisaties, die pogen de zorg te monopoliseren als onverwachte reactie op de marktwerking. Dat is een proces, waarvan de consequenties nog niet te overzien zijn. Ik vrees, dat de GGZ echt wel op een revolte afstevent, maar dat er voordat dit realiteit wordt, nog een heleboel al dan niet symbolische slachtoffers zullen vallen… Maar “psychische problemen zijn geen ziekte” (Schippers), en dan weet je het wel. Althans voor nu…
😉