Als ik overnacht in een hotel kijk ik altijd uit naar het ontbijt. Kunnen kiezen uit diverse broodjes en diverse soorten beleg is een zaligheid.
Hoe meer keuze, hoe hoger de beoordeling van het hotel.
Niet iedereen was of is het met me eens op dit punt.
Neem nou de Rode Khmer onder leiding van Pol Pot in Cambodja. Al weer een tijdje terug, maar een goed voorbeeld. Iedereen moest hetzelfde huis, dezelfde kleren, hetzelfde salaris, hetzelfde geloof en had je een bril op, dan was je verschillend en dan moest je sterven.
Een experiment dat gedoemd was om te mislukken. Het lijkt alweer eeuwen geleden, maar ik heb het nog meegemaakt.
Ook nu zijn er nog mensen die tegen diversiteit zijn. Het liefst hebben ze één God, één geloof, dezelfde kerk, draagt iedereen dezelfde kleding, hetzelfde paspoort, heeft dezelfde taal, dezelfde huidskleur en dezelfde seksuele voorkeur.
Voor mij is het altijd duidelijk. Iedereen die ook maar iets tegen diversiteit heeft, moet ik bestrijden. Of het nu een Christen, Moslim, extreem links persoon of een zogenaamde rechts populist is.
Anders kan ik in mijn hotel straks maar kiezen uit één broodje.
Salonsocialist
Soms heb je maar één broodje waar je uit kan kiezen. En dan ben je blij dat je tenminste nog een broodje hebt om te eten. Of je hebt geen plaats waar je kunt slapen, laat staan een hotel.
Maar als je alle broodjes en slaapplaatsen van de mensen die te veel keuzes hebben eerlijk zou kunnen verdelen dan heeft iedereen een lekker broodje.
Mee eens. Moeten we het alleen nog even regelen.
Weet je, diversiteit is avontuur en ik hou niet van avontuur, want bij te veel aan keuze moet ik te veel nadenken en van nadenken word ik onzeker en onzekerheid maakt me ziek……
dré oudman Schreef:
Dit gevoel kan wel eens een heel belangrijke kern aangeven over het probleem in de hedendaagse Nederlandse samenleving.
Teveel keuzes maken het leven onzeker.
Hebben we het nu over de Blonde Khmer?
Eens met @1 en @2.