Dit artikel verscheen eerder op kromst.blogspot.com. Auteur: @kromst.
Lang geleden liep mijn relatie op de klippen. Het maakte me woest, maar vooral radeloos. Een flinke vuistslag op een deur kalmeerde me in een fractie van een seconde. Mijn hand genas, maar spijt van die actie bleef. Een lelijke poster bedekte mijn schaamte. Later heb ik de pleister verwijderd en de deur gerepareerd. Twee dagen vullen, schuren en schilderen kostte het. Niemand die het nog ziet, maar ik weet dat diep verscholen onder vele lagen verf een litteken schuilt. Een litteken die af en toe bij zwaar weer nog even jeukt.
Donkere wolken hebben zich sindsdien veelvuldig samengepakt. Na een reorganisatie dreigde ik op straat te komen en raakte ik een groot deel van mijn salaris kwijt. Niet veel later alsnog mijn baan. Behalve de economie raakte ook ik in een depressie. Toen de zon voor de beurzen weer ging schijnen bleef het bij mij donker. Het UWV schreef me af, mijn sociale leven bestond niet meer en mijn spaargeld ging op aan vaste lasten en eten. De enige bezoekers die ik uiteindelijk kreeg waren vriendelijke mannen aan de deur die vertelden dat ik mijn rekeningen moest betalen. Dat wist ik ook wel. Ze stonden inmiddels ongeopend overal in torenhoge stapels. Zoiets vergeet je niet. Net zomin als het feit dat je niet vergeten kan dat je geen geld hebt.
Tweedehands boeken waren mijn enige troost. Lezen kost niets behalve tijd en daarvan had ik genoeg. Televisie, telefoon en internet gingen op zwart. Radeloosheid werd woede en zelfhaat. Van mij mocht de wereld vergaan met mij erop. En terwijl ook mijn verstand langzaamaan op zwart ging, verscheen in het diepst van de nacht een lichtpuntje. Ik mocht deelnemen aan een re-integratietraject met zicht op een vaste baan. Het zoeken naar een werkgever, die een afgeschreven persoon hebben wil, duurde bijna twee jaar, maar had succes. De opeenvolgende drie jaar heb ik fietsen mogen maken in een achterbuurt tegen het wettelijk vastgestelde minimumloon. Drie tijdelijke contracten later, in plaats van de voorgespiegelde vaste aanstelling, werd ik op straat gezet omdat de baas met vervroegd pensioen ging. Het werd ’s morgens meegedeeld met de koffie.
In een waas ben ik naar huis gefietst. Het litteken jeukte. Ik weet nog dat ik gestopt ben om een container, die ik om had getrapt, weer overeind te zetten. Schaamte voor mijn uitbarsting. Later die middag zat ik bij de huisarts met hartklachten. Net als jaren geleden zaten die wederom tussen mijn oren en niet tussen de ribben. Paniekaanvallen.
De geschiedenis herhaalt zich. De behandeling duurt nu al meer dan een jaar en bestaat voornamelijk uit wachten. Blijkbaar ben ik niet de enige in de rij. Ondertussen slaan de paniekaanvallen om naar sociale fobie en depressie. Vertrouwen in de mensheid heb ik niet meer. Het is ieder voor zich. Darwinistisch en economisch gezien ben ik de zwakste schakel. Tot ziens. Mijn hoofd, mijn schuld. Misschien komt het goed. Vooralsnog leef ik naast de maatschappij. Afgeschreven.
Mensen zeggen vaak dat ik niet over me heen moet laten lopen en assertiever moet zijn. Ik moet niet alles pikken, maar actief de strijd aangaan; voor mezelf opkomen. Als ik Londen zie branden weet ik niet of dat wel zo’n gezonde oplossing is. Liever ontvlucht ik de werkelijkheid en lees ik een boek in het bos of schrijf een stukje, wachtend en hopend op andere tijden. Ik verkies de pen boven het zwaard.
Schrijven ligt niet iedereen. Laat anderen maar de straat opgaan en blind van woede de strijd met de wereld aangaan. Laat ze de wereld maar kapotslaan. Het verandert niets. Ze slaan gaten in eigen deuren. Ik kan het niet. Ik betwijfel ook of zij wel opgewassen zijn tegen de vreselijke schaamte, die ook zij ongetwijfeld op termijn zullen gaan voelen. Littekens zijn in de maak.
Indrukwekkend verhaal, en goed geschreven.
Heel goed verhaal.
Schokkend relaas, goed verwoord. Succes en sterkte.
Ik was onterecht bang voor nare reacties zie ik. Dank 🙂
We hebben het allemaal om ons heen gezien of meegemaakt , mensen die na twee contractverlengingen werden weggegooid en hup ,de week er na iemand van 19 uit het cellofaantje gehaald die dan weer met veel stress en extra inspanning door de paar vaste medewerkers kan worden ingewerkt … en als je erover klaagt ,?? veel geblabla dat dankzij de goedkope medewerkers ze jouw (nog) kunnen aanhouden , en vraag de coördinator niet waar de nieuwe auto van de zaak ieder jaar van betaald word , en zijn huis van 500.000 € ….. Dan ben je geen team-player en sta jij bij de volgende inkrimping op de lijst …
Ik heb Kromst gevraagd of we dit verhaal mochten overnemen, niet alleen omdat ik het een herkenbaar verhaal vond, maar ook omdat ik het erg goed geschreven vind.
Topverhaal Kromst! Ik kan het he-le-maal volgen!
Nare reacties (ik kan me het niet voorstellen) stuur je maar door hoor.
Sla ik er met mn knuppel een flinke deuk in…
Good luck, je bent in een goed en groot gezelschap in deze hit-en-run (tweet-en-run…) maatschappij
En: blijf schrijven. Je kunt het, houd je van de straat ,=) en mensen hebben er veel aan!
Voor deze samenleving hebben we gekozen. De enige onvrede in Nederland uit zich in een antibuitenlanderhouding. Hoe anders kan een politicus die op het moment dat de financiele crisis uitbreekt het heeft over wat omgevallen prullenbakken in Gouda, zoveel stemmen krijgen.
Goed geschreven. Gelukkig is er nog zoveel over van de verworvenheden van onze sociaal-democratie dat iemand zonder baan nog naar de dokter kan en op internet kan. Zodat wij kunnen lezen.
Hoe lang nog?
Ik hoop maar dat dat de ideologie, waarbij de economisch zwakste op geen enkel gebied meer meetelt, snel overwaait. Menselijke waardigheid meer is dan alleen of je geld in het laatje brengt voor de rijke toplaag,
Dat economisch succes te maken heeft met zwak of sterk is maar ten dele waar. Het is ook een kwestie van geluk, je ouders, toegang tot onderwijs etc. We spreken niet voor niets van de happy few.
Goed stuk. Om de beeldspraak nog wat verder uit te rekken (verder dan eigenlijk toegestaan?), moeten we misschien maar eens gaan oefenen op het (gericht werpen) van ploegscharen… 😉
“Voor deze samenleving hebben we gekozen.”
Wie zijn ‘we’?
Ik heb niet op die grinnikslang en z’n volgevreten, kortzichtige, graaiende, egocentrische, creatief boekhoudende, in ’s lands prachtige buitenwijken, op landgoederen en grachtengordels wonende, halssjaaltjes-kornuiten gestemd die hem influisteren hoe te opereren.
Mark, je moet gewoon gaan dansen als het hier te heet wordt. Doet die kleine gek in Italië ook. Het volk, niet het meest intelligente, smult ervan. Gaan Mark, willoze neplachautomaat…
Zelfde situatie maar door eigenwijsheid uit de klauwen van infantiliserende overheden, therapuiten en reintegreerders en wat er allemaal nog meer ingezet wordt om jou je zelfrespect en strijdlust waar je woede een helende functie in heeft, af te breken. Om je voor je uitkering te laten werken. Niks nieuws in dit land. O ja, en mocht je door eigenwijze inventiviteit aan hun klauwen zijn ontkomen dan worden wetsartikelen die nog uit de nazibezettingstijd stammen ingezet om jou je revenuen van je inventive eigenwijsheid af te pakken. Daar heeft, ik citeer je; “‘Het is ieder voor zich. Darwinistisch en economisch gezien ben ik de zwakste schakel.”‘ Charles Darwin niks mee te maken. Kijk hier maar eens naar: http://marxists.org/nederlands/pannekoek/1909/1909darwinisme.htm En hier naar om te weten te komen wat er in de afgelopen eeuw [=102jaar] met die Anton Pannekoekse lessen in darwinisme-marxisme is gedaan: De dwaaltocht van het sociaal-darwinisme, Vroege sociale interpretaties van Charles Darwins theorie van natuurlijke selectie 1859-1918, Cor Hermans: http://www.nieuwezijds.nl/Boek/9789057121760/De-dwaaltocht-van-het-sociaal-darwinisme/Downloads/ Tel daar bij op de volledig factfree-e politiek-economisch-religieuze PR technieken van propaganda voeren voor het linksigge emancipatiore rechse gedachtengoed van Edward Bernays en je ziet een consumentisme-wereld zich ontvouwen die bij mij in elk geval herinneringen achterlaat aan een hallucinatie of nachtmerrie van een necrofiele wereld die om redenen van zelfbehoud met mooie woorden moet worden mooigepraat. En helaas daardoor in het verkeerde kamp goedpraat wat fout is en wat fout is daarmee ook nog versterkt. Door de waan met een geloofsstrijd het goede te dienen terwijl dit toch evident alleen in een apocalips kan eindigen. De ultieme factfree selffulfilling prophesy.
Zelf dus niet zo’n lezer maar meer een doener heeft mij tot de overtuiging gebracht dat van in kosmische hoeveelheden opgeschreven en gelezen woorden geen heil te verwachten is. Dat is wat Charles Darwin heeft gezegd over de situatie van de mens overlevend in zijn omgeving. De daad en de gedachte zijn voor hem onverbrekelijk met elkaar verbonden. En dit is mijns inziens voor elk mensen-individu een onvermijdelijkheid die zijn eventuele ondergang bepaalt. Maar helaas heeft dit gegeven van de onafscheidelijkheid van de gedachte van de daad geen directe repercussie op een mensen-individu als hij een loopje neemt met die wet doordat in verreweg de meeste gevallen de negatieve gevolgen ervan door anderen worden gedragen. Marxisme pursang! Eens te meer het bewijs voor de juistheid van Anton Pannekoek’s darwinisme-marxisme.
Ben dus niet zo’n [mooi]schrijver en nogal een digibeet maar doe er je voordeel mee: http://wwwsjuulvandissel.blogspot.com/ 😆
Kromst, dank voor je verhaal en de moed om het op te schrijven en je toestemming om het hier te mogen plaatsen. Heel herkenbaar en je bent niet alleen. Het is een schrale troost, maar mij helpt dat elke dag een beetje.
We zijn met veel meer dan we denken en eens komt de tijd dat de rede weer gaat zegevieren.
Ik kijk uit naar meer van jouw hand! Je hebt er in ieder geval één fan bij!
Inderdaad een goed (geschreven) verhaal waarvan de inhoud ook voor mij voor mij zéér herkenbaar is; misschien dat je Krapuul-columnist kunt worden…?
Ik hoop trouwens niet dat je erg te lijden hebt onder het feit dat je het gevoel hebt ‘naast-de-maatschappij’ te leven en ‘afgeschreven’ te zijn omdat beide kwalificaties niet opgaan volgens mij.
Vergeet nooit dat iedere ingeschreven Nederlander tot de Nederlandse maatschappij behoort ongeacht zijn of haar maatschappelijke bijdrage.
Ik weet natuurlijk ook wel dat sommigen graag geneigd zijn mensen uit te sluiten (rechts is hier erg goed in dus het huidige kabinet!) maar het is aan jou om je dit wel dan niet aan te trekken; ik zou het maar niet doen.
Wanneer je bijvoorbeeld ziek of werkeloos bent is er vaak een ander die ‘jouw’ werkplek bezet en kom je uiteraard niet aan de bak. Da’s niet jouw schuld, jij hebt daar niet voor gekozen toch? Probeer dus het begrip ‘Maatschappij’ wat breder te trekken en ga niet met ‘dom-rechts’ mee door het te beperken tot slechts de werkenden.
Ik wens je alvast veel succes en blijf vooral doorlezen want, hoe ouderwets dat ook klinkt, dat is een investering in je persoonlijk welzijn…!
#14 Henk, daar heb je helemaal gelijk in! Voor sommigen sta ook ik ‘naast’ de maatschappij. Maar heb er nog nooit zo middenin gestaan. Tijdens leven met baan had ik kokervisie over maatschappij, geen tijd, geen fut, moest werken. Doordat ik dat nu niet meer doe, is er een wereld voor me opengegaan. Ik ben niet mijn baan en ik ben niet mijn werk, ik heb het niet nodig om ’te zijn’. Ik ben.
Ach laat ik The Wall van Pink Floyd, Alan Parker’s The Movie nog eens draaien. En klik eens op mijn naam voor Shine On Your Crazy Diamond met Candy Dulfer!
Teveel reacties om allemaal op te reageren, maar ga wel even een poging wagen.
Ik weet wel dat ik niet alleen in dit schuitje zit, maar vrees wel dat ik in een zelfde sociaal isolement zit als al mijn lotgenoten. Bovendien went alleen zijn snel en geeft de “sociale media” nog een soort van schijn dat je meedoet. Het gevoel dat ik naast de samenleving sta heb ik altijd al gehad. Het jasje van Jan Modaal past me niet. Prima ook, het is een lelijk modieus jasje, veel te duur en gaten kan je er zo in kijken.
Mensen in mijn omgeving hebben me niet afgeschreven. Alleen zo’n 100% arbeidsongeschikt label doet dat wel. Tegenwoordig zeggen dat je geen werk lokt veel nare reacties uit, vandaar ik ook het sociaal darwinisme aanhaal. Zo voelt het. Toch zou zelfs Nietzsche mij niet op grond van wat sociale beperkingen onder de Untermenschen scharen 😉 Die man was wel voor de Rede vatbaar.
Ik heb JvdHeuvel al gezegd dat hij mijn stukjes over mag nemen als het binnen dit bestel past. Makkelijk ook, Ik ben niet zo goed in leuren met mijn verhaaltjes.
#12 ik ga je blog af en toe wel even doorspitten.
Godverdomme, dacht ik.
Het zijn natuurlijk altijd de aardigste mensen die het eerste het loodje leggen. Per definitie.
Want wil je kunnen overleven in deze wereld, moet je een aantal eigenschappen maar wegsmijten, anders ga je het niet redden.
En ja, dan ga je een gevoel van vervreemding krijgen. Je hoort er niet bij.
Is dat zo erg? Dat je je strijd hebt gestreden tot behoud van menselijkheid? Nee, maar , jeetje wat is het moeilijk.
Dank voor je verhaal, het heeft mij echt ook weer veel geholpen.
Nou wat er voor mij herkenbaar aan was is dat ik zo’n 10 jaar lang aan 1 stuk door of een jaarcontract ergens had, of uitzendkracht was. Dan weer hier dan weer daar. Nu heb ik een vaste aanstelling maar daar ging een half jaar uitzendwerk en 3 jaarcontracten aan vooraf bij dat bedrijf. Die vaste aanstelling wilden ze me toen eerst niet geven maar hebben ze toch gedaan. En later kwam ik er nog achter dat dat 3e jaarcontract officieel niet eens had gemogen. Nu ben ik “in vaste dienst” joechei! Tot ze de boel naar india of zo verhuizen natuurlijk.
@kromst ik zet jouw RSS in ons readertje voor zogenaamde “creative commons” berichten, d.w.z. berichten van sites die wij kunnen overnemen.
Smaakt naar meer. Zoals: http://kromst.blogspot.com/2011/08/geluksmachine.html
Ja die zag ik net al toevallig in mijn readertje verschijnen.
@19 Het meest bizarre is dat ik letterlijk door elke werkgever op gegeven moment als “onmisbaar” ben bestempeld. Op het moment dat ze dat gaan roepen dan weet ik ondertussen wel hoe laat het is.
ik had overigens 4 tijdelijke contracten, maar dat bleek te kunnen omdat het in de CAO kleinmetaal staat. Dus zelfs die geweldige flexwet kon me niet beschermen.
Het hele systeem is afgebroken. Bijna niemand die ik ken heeft nog een vaste baan. Iedereen, zelfs met contract, werkt min of meer op uitzendbasis. Triest.
@20 Dank 🙂
Grote bedrijven als Philips en PostNL nemen al geen mensen meer in vaste dienst. Hierdoor vervaagt ook de verbondenheid met een werkgever en helaas ook de beroepstrots. Waarom zou iemand van het UWV zich druk maken over een klant? Over een paar maanden is het tóch het pakkie-an van iemand anders. Dát is de realiteit waarin wij leven. Dát is de realiteit die ik blijf bestrijden. Veel geluk, sterkte en wijsheid gewenst.