Relaties zijn een onuitputtelijke bron van pesterijen. Woont u samen maar bent u ongetrouwd? Dan eisen ze dat u trouwt of u moet de woning verlaten (waar gebeurd). Hebt u een lat-huwelijk zoals van de nieuwe wet mag? Dan zullen ze posten voor uw beider deuren en tellen hoeveel dagen u bij elkaar bent. Vervolgens wordt u gesommeerd om minstens 5 dagen in uw eigen huis te slapen of uw sleutels inleveren (waar gebeurd). Bent u als gepensioneerde de liefde van uw leven tegengekomen in een ander land waar u
vanzelfsprekend naar toe reist? Dan krijgt u geheid te maken met de taskforce Zoeklicht (waar gebeurd). Het gaat ver. Maar het allermooiste vond ik toch de medewerkster van een der woningbouwgiganten die mij bits toebeet dat ik “hen toestemming had moeten vragen om te trouwen.”
Bron.
Ach, wooncorporaties – u hoort nog van mij…
Waar je dan ook kijkt, zie steeds in ons land de overgebleven kenmerken van de slavendrijvers maatschappij. Ook in dit geval.
Direct machstmisbruik stamt ook van die slavernij tijden.
Gelukkig is er ook voortgang geboekt en men mag niet meer eisen dat er bijvoorbeeld geen gordijnen meer zijn, zodat de landeigenaar oftewel landlord zijn lijfeigenen op elke gewenst moment zou kunnen gadeslaan en waarnemen waar ze mee bezig zijn. (Heb je toch niets te verbergen, he?)
Tja, we worden steeds moderner.