Voor de toenmalige minister, nu fractievoorzitter van D66 in de Eerste Kamer, Roger van Boxtel was de multiculturele samenleving in de jaren negentig een feit. We moesten er maar aan wennen, voegde hij destijds aan de constatering toe.
Maar Nederland was sindsdien steeds minder bereid om er aan te wennen. Het bestaan van de multiculturele samenleving werd door criticasters nog niet eens zozeer ontkend, maar wel de opvatting dat zo’n samenleving een nastrevenswaardig doel zou zijn. Sinds de opkomst van Fortuyn en Wilders is dat een gevaarlijk soort cultuurrelativisme. Alsof een islamitische identiteit de vergelijking met de verlichte, open en tolerante identiteit van de echte Nederlander zou kunnen doorstaan.
Lex Oomkes prikt even het hoe en waarom door van de nota van Donner. Populistische prietpraat, zou ik het graag willen noemen. Inderdaad lippendienst aan die blonde haatpruik. Stoer doen als een Dickerdack (Opstelten) en zijn maatje Teeven.
Nogmaals stel ik de vraag: wat is dan die Nederlandse cultuur die we moeten beschermen? Ik zou daar heel graag wat meer uitleg bij willen hebben. Moeten we ons allemaal op een krakend heerenrijwiel gaan verplaatsen? Moeten we terug naar de jaren ’50, moeder de vrouw achter het fornuis en vader moe van het harde lichamelijke werken in ‘zijn’ stoel met pijp, slippers en krant? Koekjes afgepast op de schaal, en vooral niet meer dan één nemen? Onaangekondigd langskomen is ‘not done’, want meëeten kan niet, is ook afgepast.
Of is het meer het Nederland van de schreeuwers die alles oranje kleuren als er weer eens voetbal is, die meelallen met André Hazes en hossend over de camping gaan in campingsmoking?
Als dat de norm wordt, is het niet mijn norm. Dus ook niet mijn Nederland of mijn cultuur.
Volgens mij is het kenmerk van cultuur ook dat het dynamisch is en zich steeds aanpast aan de ontwikkelingen in de samenleving. Nu is de samenleving in de jaren wat diverser geworden en de cultuur is daarmee automatisch de kant opgegaan van multicultureel, simpelweg omdat je samenleving dat ook is. Kom dan niet aan met een Joods-Chritelijke cultuur want dat is onzin….zo lief zijn we de afgelopen jaren nu ook weer niet geweest voor onze Joodse medeburgers en daarbij gaan we nu ook nog eens het ritueel slachten verbieden…..voor zover het Joodse aandeel. Het Christelijke deel van de veronderstelde cultuur kunnen we kort over zijn….de kerken zijn lege echoputten geworden op een paar EO jongerendag gebieden na. De helft van de autochtonen bevolking weet het verschil in betekenis niet tussen pasen en pinksteren, behlave dan dat het vrije dagen zijn.
Kort samengevat….of ze nu willen of niet, we hebben een multiculturele cultuur….
De mono-culturele samenleving is het grootste leugen .. Tot ongeveer 1943 waren we Multicultureel , na de onafhankelijkheid van Indonesië en de komst van Indo’s en Molukkers ook weer, dus zijn we hoogstens 6 jaar een ” monoculturele ” samenleving geweest , mits je alle zuilen als één cultuur zie …