“Zo, zo, ‘cryptofascistische PVV’ers’. Lucht het schelden een beetje op?”, aldus een commentaar onder één van mijn columns. Kennelijk was ik aan het schelden, terwijl ik slechts een typering gaf van het gedachtegoed van de PVV. Overigens was bovengenoemd commentaar op zichzelf al weer typerend voor de gemiddelde PVV’er. Want zodra je ook maar een greintje kritiek uit op de postmoderne versie van de NSB, gaat de complete aanhang direct met de weeë, lillende onderbuik naar boven liggen en zich het slachtoffer wanen van demonisering.
Bij gebrek aan volwaardige sociale vaardigheden reageert de gemiddelde PVV’er op kritiek als een autist met het borderlinesyndroom. Daarom verwaardigt de geblondeerde Führer zich pas te laten interviewen als hij absoluut zeker weet dat hij klakkeloos en zonder enige vorm van tegengas zijn zegje mag komen doen. Zoals bij zijn persoonlijke huisomroep Wakker Nederland, dat gestolde snot van de Telegraaf dat nota bene deel uitmaakt van het door hem zo verfoeide publieke bestel.
Karel Kanits op Joop.nl gaat weer even los, lees en geniet! 😆
Ik ben dat modieuze gescheld op Autisten meer dan zat.
Met de strekking ben ik het wel eens maar het is hier al wel eens beter gezegd.
Het staat er nog eens mooi samengevat.
geweldig artikel!
Weer een subliem artikel. Scherp geschreven en goed antipode van PVV propaganda.
Sofia van der Linde Schreef:
Een syndroom of ziektebeeld heeft zijn naam en hoort hiermee aangeduid te worden. Het is ver van modieus want al heel lang in gebruik in landen waar de scherpe politieke debat (weer iets wat onbekend is voor ons Nederlanders) een gebruikelijk verschijnsel is en debaters doen niet hypocriet de realiteit verzwijgen.
Politiek autisme is gewoon een feit. Constatatie van een bestaand politiek syndroom.
Fraaie woordkeus, mooie sfeerbeelden. Moet kunnen.
Is weer interessante test-case voor de waarachtig vrije gedachte. 😉