Een week of wat voor 4 mei werd aangekondigd, dat Grimbert Rost van Tonningen was uitgenodigd om in Culemborg een toespraak te houden. Grimbert is één van de zoons van de zwarte weduwe Florrie Rost van Tonningen-Heubel die na de oorlog nog steeds dweepte met Hitler. Dat zou ze tot haar dood doen, maar haar 3 zonen hadden allemaal afstand genomen van het gedachtegoed van hun ouders, openlijk. Nu is Grimbert al bijna 70 en in in der loop der jaren is er al heel wat over de kinderen van NSB’ers gediscussieerd. Die kinderen konden er niets doen, maar hebben daar wel voor moeten boeten. Omdat Nederland nou niet bepaald tolerant was naar families die fout waren geweest. Pesterijen, links laten liggen en de kinderen inpeperen dat zij ook fout waren. De laatste jaren is er een kentering ingekomen, dankzij tv programma’s en o.a. door Sytze van der Zee die hier een mooi boek over schreef. Want hij was ook een kind van foute ouders.
De foute kinderen van destijds zijn nu volwassen, die nog de last op hun schouders dragen, maar niet iedereen is dus zo vergevend. En je moet er zeker niet bij Amanda Kluveld, openlijk PVV-sympathisant, mee aankomen. Mevr Kluveld neemt in de Volkskrant de toespraak van Grimbert die ook op dezelfde pagina staat op de hak.
Zou het ook zijn, vanwege deze strofe?
Laten wij gezamenlijk aan oplossingen werken. Als we doden herdenken is het goed, zeker als zij voor een beter Nederland zijn gestorven of in koelen bloede zijn vermoord. Maar we moeten niet te veel in het verleden blijven steken, ook al is dat vaak belangrijk om te worden gekoesterd als waarschuwing tegen nieuw geweld. De multiculturele samenleving is een gegeven. Dat vraagt ook om begrip, om inlevingsvermogen en om barmhartigheid voor verliezers, kortom: integratie.
Verzoening, inlevingsvermogen en barmhartigheid kan natuurlijk in deze tijden nooit. Gezien de voorbeelden als Geert, Hero, Esfan en de andere hofnar Afshin Ellian die wekelijks zijn frustraties voor het dankbare Elsevier-publiek schrijft. Geen wonder dat Amanda gedacht moet hebben, dat zij dat beter kan in de Volkskrant. En daarbij ruim voorbij ging aan de symboliek van dezer dagen. De oorlog is zoals we nu weten, niet meer in te delen in goed of fout. Maar dat het een tijd was dat mensen die in de oorlog alles deden om te overleven, niet in die categorie geplaatst konden worden.
Het herdenken is een mooi iets, voor degenen die sneuvelden van links tot rechts, maar wat uiteindelijk de mist in ging, door de koude oorlog. Linkse strijders, ook al waren zij dapper geweest, moesten maar onder het tapijt geveegd worden. Het is dat Koningin Wilhelmina haar poot stijf hield en Hannie Schaft postuum eerde, maar wat zou er gebeurd zijn, als Willemien het niet had gedaan? Met Bernhard wiens rol nog steeds vragen oproept?
Ik persoonlijk vind het dapper van Grimbert dat hij de uitnodiging heeft aangenomen en dat hij een toespraak heeft gehouden over het karakter van deze dagen. Memorial day? Helemaal geen slecht idee. En Amanda moet maar verder naar haar specialisatie: het openlijk dwepen met de PVV en het bashen van alles wat er niet mee eens is. Alleen jammer dat de Volkskrant haar een podium geeft, bij de Telegraaf zou ze net als Bob Smalhout een grote schare fans krijgen, die haar op handen zouden dragen en haar bewieroken. Tijd om over te stappen misschien?
