Voor goede doelen kan een gedicht worden misbruikt op grove wijze. De aanhangers van de PVV misbruiken Henk van Randwijks (een voormalig verzetsstrijder) regel: Een volk dat voor tirannen zwicht, zal meer dan lijf en goed verliezen, dan dooft het licht.
Het is een mooie regel, ware het niet dat deze sloeg op de bezetter tijdens WO2, de gehate mof. Bovendien was van Randwijk een van de oprichters van het linkse blad Vrij Nederland, dus waarom moet als we dan toch de foute linksmensch zijn, een linkserd worden aangehaald? Dat is dus een verkrachting van het gedicht, en het mag nooit en te nimmer voor verkeerde doeleinden worden gebruikt. De schizofrene gedachte dat Nederland al bezet is, is goed voor bepaalde lieden met gedachten die zeker niet zouden misstaan voor een consult bij een psychiater. Eigenlijk kun je wel stellen dat de onzin en rancune waarvan de internetfora doortrokken zijn, genoeg zijn voor een psycholoog of een andere hulpverlener om te kijken hoe het met de geestelijke gezondheid van die internetgebruikers is gesteld. Voordat een of andere paranoïde figuur vraagt of Meharis ze allemaal wel bij elkaar heeft, want dat is een extreem linkserd, de gutmensch, het gaat prima, dank u.
Wij leven hier in een democratie, waar ieder zijn mening mag ventileren, al is het jammer dat het ventileren van een mening op internet zo ongeveer gelijk staat aan bijzonder assertief heen en weer gescheld en bedreigingen. Vaak ondoordacht en evenzo modisch gescheld heen en weer. Hebben we het hier over kwaliteit of kwantiteit? Het laatste, mag duidelijk zijn. Het is bagger, zooi, hysterische napraterij, die gevolgd wordt door de volgende doodzonde: het verkrachten van de geschiedenis. En het is jammer dat de gebruiker achter de computer die achter de onzinnigheden aanloopt niet even de moeite neemt om naar de bieb of naar de boekenwinkel te gaan.
Neen, de ziekte die in Nederland heerst heeft weinig te maken met de is-la-mi-se-ring, maar meer met het feit dat de mensen geestelijk lui zijn geworden. Nederland is niet bezet door de moslim, maar we maken wel mee wat al sinds mensenheugenis een feit is, dat immigranten van wat voor komaf dan ook gewoon elkaar opzoeken, graag in woonwijken wonen waar ze bij elkaar zijn en dat verandert voor de Nederlander zijn wijk, die hij niet meer terugkent. Bovendien is bij ons de aanloop naar de kerk verdwenen, maar tot 40 jaar geleden stonden er in elke wijk wel verschillende kerken op loopafstand. Ik weet mij nog goed te herinneren dat op Zondag de scheiding der buren begon. Een gedeelte naar de katholieke kerk en ander gedeelte naar de Protestantse kerk, een ander was bij het Leger des Heils, dus de diversiteit was groot. Ook was het niet ongebruikelijk als je bij de buren te gast was, dat er gebeden werd voor het eten. Dat is vrij nostalgisch allemaal maar zo ging het toen.
Dat met de jaren 70 er met de emancipatiegolf de klad in kwam is een ander verhaal, we gaan niet meer naar de kerk, behalve dan als je in de biblebelt woont. Maar kerken lopen nog steeds leeg en via initiatieven vanuit de kerk wordt het verloren schaapje weer terug gelokt, althans dat hoopt men. Maar helaas is een ander kwaad geboren dat net zo ernstig is: de kleinburgerlijkheid, het mag weer. Wat er nu opstaat heeft weinig met democratie meer te maken, maar meer met intolerantie. Zijn wij in Nederland zo tolerant geweest? Neen, dat waren we niet, we waren zakelijk. Welke immigrant hier ook kwam, zolang die kon werken of een zak geld had, dan was die welkom. Maar de immigranten werden wel met een scheef oog bekeken en zolang deze zich bescheiden gedroegen dan werd het getolereerd. Nu leven we in 2011 en de volksaard is dus niet veranderd. Men roept op hoge toon dat de immigrant zich moet aanpassen. Maar iemand die een hoofddoek uit vrije wil draagt en naar de universiteit gaat of bij de bloemist werkt ís aangepast.
Dat er altijd rotte appels in de mand zitten, zal wel zo blijven. De PVV wijst er graag op dat uit Opsporing Verzocht blijkt dat vele allochtonen op het criminele pad zijn beland en, dat de gevangenis nog te goed voor het tuig is, maar vergeet evenwel dat de bovenlaag van de criminelen vaak witte mannen zijn die het slimmer aanpakken en hen net zo goed naaien. En, zoals al is aangetoond, onder de pedofielen zitten veel ‘gewone’ mannen en vrouwen.
Al met al wordt het tijd om het domein van de discussie te herzien, want we leven toch in een vrij land? Een land waar iedereen zijn mening kan ventileren, maar wel er aan denkt dat een persoon zich mag kleden of uiten hoe hij of zij dat wil. Punker, goth, vrouwen die een minirok dragen of lange rok, mannen met oorbellen of tatoeages of in een armani pak, keppeltje, kruis of hoofddoek. Maar niet de kleinburgerlijke maat, dat iemand zich naar jou maatstaven dient te gedragen en met geweld de ander desnoods onderuit gehaald moet worden, dat is geen democratie maar riekt naar dictatuur..
Power is not a means, it is an end. One does not establish a dictatorship in order to safeguard a revolution; one makes the revolution in order to establish the dictatorship. The object of persecution is persecution. The object of torture is torture. The object of power is power. “
George Orwell
Mooi!!! Meharis, dank weer!!!!! Zou het op een pamfletje in PVV wijken willen rondbrengen, ben alleen bang dat het teveel letters voor ze zijn. 🙂
Dat gedicht kwam ook bij mij op toen Wilders eisen aan de VARA stelde. En ik vond dat de VARA niet moest zwichten,al zou een (groot) deel van het bestuur en de leden (iets wat die vereniging iig heeft itt de Limbabwaanse beweging) de prent onsmakelijk vinden.
En bij meer ‘eisen’ en verdachtmakingen kwam dat gedicht bij me op.
Dat Wilders geen aanklacht indiende maar het beperkte tot het dreigement weg te blijven bij P&W of welk VARA-programma ook, zegt me niet zoveel. Het zegt me wel dat hij de VARA vereniging kennelijk verwart met zijn one-man show.
Als iedereen zo redeneerde, zou een SGP-politicus weg blijven omdat een ander programma zich laatdunkend had uitgelaten over het creationisme, dan zou elk programma iedere mogelijk toekomstige gast moeten behagen. Zo werkt het natuurlijk niet.
Hij had best een aanklacht in willen dienen, maar daar is hij al eens de mist mee ingegaan, het Jonas Staal verhaal. ( http://weblogs.nrc.nl/cultuurblog/2010/09/22/hoge-raad-spreekt-kunstenaar-jonas-staal-vrij/ )
Als dat anders had gelopen dan zou er imho een tsunami aan aanklachten tegen onwelgevallige kunstenaars, opiniemakers, bloggers,etc. gevolgd zijn. Daarom is hij ook zo rancuneus over de rechtsprekende macht.
Allemaal speculatie natuurlijk, maar dat gevoel komt uit m’n onderbuik.
En omdat zijn achterban zich ook voornamelijk laat leiden door die onderbuik heb ik geleerd meer naar de mijne te luisteren om bij een confrontatie te weten welke taal te spreken, welke verdachtmakingen te gebruiken, af te dalen naar hetzelfde moeras.
Want de tijd om vanuit een ivoren toren het krapuul beneden een beetje te beschimpen is geweest, wil je het bloed onder hun nagels vandaan halen voor een afdoende manicure, dan moet je toch een beetje levelen, AOB, Algemeen Onbeschaafd Nederlands beheersen.
Met het uiteindelijke streven om elkaar normaal de hand te kunnen schudden. Of een buiging, plié (zo’n beetje door je knieën zakken, kniebuiging noem je dat geloof ik), en dat je welke beleefdheidsvorm dan ook van elkaar accepteert.
Ik heb nog veel meer te melden over je stukje. Voornamelijk over ‘kleinburgerlijkheid’.
Maar onderhand heb ik begrepen dat met de korte ‘attention-span’ van tegenwoordig je je moet beperken tot het liefst one-liners. In ieder geval in de comments.
OK kleinburgerlijkheid.
Wordt geen one-liner, in stukjes hakken lukt me ook niet 1-2-3
Als ik door zo’n Turk (of Kurd, of wat voor mediterraan type dan ook), die druk bezig is met z’n kralenkettinkje af te tellen terwijl z’n vrouw drie meter achter hem aan loopt te sjokken met drie tassen vol boodschappen mij voor m’n voeten spuugt omdat ik op m’n slippertjes en in een korte broek loop, dan ben ik geschokt. En dat gebeurt.
Ik ben meerdere malen in ‘moslim-landen’ geweest, en als ik dan voorstelde aan de gastgever om één of twee tassen van moeders of de ook hevig onder de last puffende kleintjes over te nemen, dan werd me dat ontraden. Nee, zelfs niet toegestaan.
Stel je voor wat de buurt zou zeggen. Dat kan je niet maken. Een achterlijke cultuur, zelfs in mijn multi-culti blik.
En de immigranten die hier komen uit meestal meer achtergebleven gebieden, die nemen dat cultureel erfgoed mee, koesteren het zoals de Nederlandse immigranten in Canada of Australië een molentje in hun tuin hebben staan met een kring tulpen er om heen. (Turkse bloemen, maar dan dwalen we helemaal af)
Niet omdat ze een hekel aan hun vrouw of hun kinderen hebben, maar omdat ze zich aanpassen aan een opgelegd rolpatroon.
Ook zo’n rolpatroon is dat thuis die vrouw eigenlijk de baas is, de mannen zitten in de kamer om af en toe een snauw naar de keuken te geven waar de dames huizen om een kop thee of een bakje bonen. Wat dan weer één van de kinderen mag vervoeren.
Maar als het even kan worden de heren gewoon de straat op gebonjourd om in het theehuis te tricktracken of te fantaseren over de giga bedragen die een bepaalde transactie zou opleveren. Waar in 95% van de gevallen nooit wat van komt.
De dames zoeken elkaar op in de keuken, en ik heb meerdere malen van zo’n vrijgevochten ‘ex-moslima’ gehoord dat dat samenzijn en lekker met elkaar beppen eigenlijk hetgeen is wat ze het meest missen.
Ik heb het niet meegemaakt, maar mijn ouders zaten er midden in op het hoogtepunt van hun leven: de tweede wereldoorlog.
Mijn grootouders van moederskant woonden net buiten de ontruimde zone aan de kust. Op hun boerderijtje was het een komen en gaan van vrijwel alle partijen in dat conflict: Duitsers, ‘Turkestanners’ (krijgsgevangenen uit centraal Azië die verplicht waren voor de Duitsers te werken), evacué’s uit Den Helder dat door de Engelsen gebombardeerd werd, lokalen, waarvan een deel hand- en spandiensten verleenden aan het verzet. Hun wapens lagen verstopt onder het hooi.
Eigenlijk een soort mélange zoals in de schitterende serie ‘Allo Allo’.
Voor mijn ouders was die oorlog ook een soort referentiepunt van goed en kwaad, zoals voor veel mensen van die generatie.
Voor mijn moeder was (misschien niet helemaal ten onrechte), de Sovjet Unie de uiteindelijke bevrijder, de Amerikanen waren er alleen maar uit opportunisme pas in ’43 ingesprongen.
Als je zei dat Stalin ook geen lieverdje was, die bedenkelijke pacts af had gesloten met Hitler, dan was dat allemaal propaganda. Op het laatst van haar leven kwam dat zwart-wit wereldbeeld een beetje in het nauw door de burgeroorlog in Joegoslavië, maar dat was ook allemaal desinformatie, die Milosevic was socialist dus goed.
Waar misschien wel iets voor te zeggen is, waarom moesten die delen van die federatie zo nodig onafhankelijk worden, vooral op instigatie van Kohl die Slovenen en Kroaten achter de schermen aanspoorde. Maar we dwalen af, hoe ook, dat conflict bewijst eens te meer dat er meer grijstinten zitten tussen zwart en wit.
Door al die contacten tijdens de oorlog zijn we later meerdere keren uitgenodigd in Duitsland. M’n moeder dacht gelukkig niet zo zwart-wit dat ze een hekel had aan Duitsers an sich, alleen aan nazi’s, fascisten en alles wat rechts was. Toen had het revisionistische verhaaltje dat Hitler tot de linkse kerk behoorde nog geen opgang gedaan.
Zo ben ik in meerdere plaatsen geweest, en ook meerdere keren in de DDR.
Toendertijd deed de ‘counter culture’ opgang, de betere popmuziek ageerde tegen de oorlog in Vietnam, Angola, Zuid Amerikaanse dictaturen, al die abberaties van het kapitalisme. Het was hip om links te zijn.
De culturele revolutie in China dat ontging je daarentegen, Mao’s rode boekje werd net zo goed verslonden als de dichtbundeltjes van Kahlil Gibral.
Wat me in de DDR het meest opviel was dat het een sublimatie van de kleinburgerlijke cultuur was. Juist het soort mensen die door de berichten in de Telegraaf etc. zo ontzettend anti-links waren, zouden zich in dat sfeertje helemaal thuis voelen. De ‘linkse’ hippe vogels daarentegen helemaal niet.
Veel van de oorspronkelijke ‘hippies’ in Amerika zijn veranderd in paleo-conservatieven die een ieder die hem te dicht nadert van z’n erf af schiet (verhaaltje is al veel te uitgebreid, mocht het verschil tussen paleo- en neocons je interesseren, dan valt dat wel te googelen. zo’n Alex Jones bijvoorbeeld is een paleo)
Ook de gemiddelde PVV-er, althans de achterban, zou zich juichend in de polonaise scharen op het Walter Ulbricht plein.
Zo’n Honecker zou zelfs nog te ruimdenkend zijn.
Als je de comments leest op fora etc., die roepen om strengere straffen, uitzettingen, de animo voor knieschietende straatcommando’s, dan rijzen je de haren te berge. En dan zie je nog niet eens die die weggemodereerd zijn.
Bij ‘usual suspects’ zoals HVV en Stormfront dan kan ik dat nog wel een beetje plaatsen. Zelfs bij de grote jongens zoals TMG (Telegraaf, GeenStijl), zie je nog een hoopgevend aantal tegengeluiden. Maar verontrustend vind ik toch de overwegend griezelige toon bij een voorheen gerespecteerd weekblad als Elsevier.
Ik zeg expres de achterban, want wat er in het hoofd zit van het ‘kader’, ik weet het niet, maar er zitten een paar Machiavellisten tussen die ondanks hun Havo- of Mavo-papiertje haarfijn aanvoelen wat er in die kleinburgelijke hoofdjes omgaat, en hoe je dat orgel moet bespelen.
En dan kunnen ze nog zo hard roepen dat dat niet de ‘partij-lijn’ is, maar ze weten dat krapuul wel precies naar de mond te praten en volgen angstvallig hun denkwereldje om daar zo goed mogelijk, net binnen de grenzen van het toelaatbare, af en toe als proefballonnetje op of over het randje op in te spelen.
In andere landen worden lynchpartijen, steniging en dergelijke van hogerhand toegestaan, niet omdat dat de machthebbers pleziert, maar omdat het krapuul daar gek op is. En eenieder die niet hetzelfde lot wil ondergaan sluit zich daar als een mak schaap bij aan.
En om het cirkeltje rond te maken, of het nu een mediterraan is die mij vanwege m’n slippertjes voor m’n voeten spuugt of zo’n verzamelaar van porselein en koperen potten die gek is van Frans Bauer, voor mij maakt dat geen verschil.
Ik zie dat verschil amper, net zo min als ik verschil zie tussen een Hooligan voor ADO of één van de F-Side.
Ik weet wel dat ze zelf dat verschil wel zien, genoeg om op z’n tijd elkaar te bestoken, maar gezamenlijk ten strijde kunnen trekken tegen mensen die weigeren te denken in hun benauwde denkpatronen.
Mooi gezegd Piet.
Dank je heel erg voor je twee beschouwingen, Piet. Je raakt aan dingen die ik wel eens heb proberen onder woorden te brengen, maar dat is me nooit gelukt.
Even een topper van je citeren:
Waarmee maar weer eens onderstreept is, dat het goed en nodig is, om de PVV-tirannie en haar wortels aan te klagen en zich ertegen te verzetten. Maar dat er nog een enorme taak daarachter ligt. Namelijk die van het kennisniveau en het zelfbewustzijn van mensen te versterken en te mobiliseren.
In de dagelijkse praktijk.
@4 @5
piet is zeer vereerd
Een lang verhaal, maar de moeite waard om te lezen en het laten bezinken.
Een reactie op een klein onderdeel van wat je schrijft. Het is inderdaad interessant dat een gerespecteerd rechts blad, wat ik regelmatig inkijk vanwege de economie artikelen, een bedenkelijke reputatie aan het opbouwen is vanwege de reacties op het de internetuitgave. Was voorheen nu.nl een “ PVV bolwerk” is Elsevier het heden ten dage. De reactiepagina’s worden gegijzeld door lieden die zich zelf een air van kennis hebben aangemeten en ieder die niet instemmend reageert direct van repliek dienen in afzeikstijl. De transformatie richting eenkennig rabiaat rechts is onmiskenbaar en dat is bij de columnisten in het blad zelf ook te bespeuren.
De Elsevier is al sinds halverwege de jaren ’90 aan het verrechtsen. Die steunden de rechtervleugel van de VVD sinds Bolkestein en zodra Wilders opkwam steunden ze hem.