Even dit, want dat loopt ook: u sprak sprak op de zg. ‘landelijke’ herdenking bij het zg. ‘nationale Indië-monument‘ in Roermond. Ja: Roermond. Dat is bij het standbeeld voor onze grootste oorlogsmisdadiger, generaal Simon Spoor – vraag me niet waarom daar.
Die term ‘nationale’ deugt van geen kant: ik zelf heb daar echt nooit één cent aan meebetaald, mijn familieleden ook al niet, mijn vriendin en al mijn vrienden niet, en ik vind dit ‘monument’ die titel zodoende absoluut niet waard.
Daar staan stenen met de namen van de 7.000 Nederlandse soldaten die in Indonesië stierven – zeker de helft van hen oorlogsmisdadigers. En – mag ik Gijs zeggen? – je gaat daar wél mooi weer spelen in je rede, afgelopen zaterdag 6 september… Namens de regering, ook dat nog?
Deze grote herdenking is al decennia in Roermond, dus niet in Den Haag, waar het ‘echte’ Indië-monument staat (ik was er dit jaar op 15 augustus en had daar een nuttig gesprekje met Timmermans). De koning verscheen daar, en sprak, de tv was er ook en Schoof, maar die zweeg.
In Roermond staat in het middelpunt het standbeeld van de ergste naoorlogse oorlogsmisdadiger die we hebben, massamoordenaar Simon Spoor. Heeft hij 100.000 dode Indonesiërs op zijn geweten? Of 200.000, of misschien 300.000? Jouw toespraak, Gijs, leek goed, als je niks van die oorlog weet, maar is helemaal fout, omdat je Spoor niet noemt, massamoordenaar nr 2, kapitein Westerling niet, de massamoord in Rawagedeh niet. Laat staan al die honderden andere oorlogsmisdaden.
Die zijn intussen zeer, zéér degelijk gedocumenteerd in de promotiestudie uit 2018 van een een neutrale historicus van het ministerie van defensie zelf, de Zwitser dr Rémy Limpach. Die studie heeft als titel ‘De brandende kampongs van generaal Spoor‘ – 800 pagina’s pure moord op grote schaal, terreur en gruwelen. Door het KNIL.
Die studie is voor de regering later nog een keer gecheckt door onder meer het NIOD en het KITLV, het Koninklijk Instituut voor Taal-, Land- en Volkenkunde – Universteit van Leiden. Het NIOD en het KITLV hebben Limpachs resultaten bevestigd.
Dat soort negeren moet je nou net niet doen in mijn bijzijn. Hoewel jouw bloedorde-van-Oranje-voor-het-doden-van-vrouwen-en-kinderen-in-de-Atjeh-oorlog oftewel Militaire Willems Orde uitblinkt door beloning en bewondering voor walgelijk geweld, geeft dat je nog niet het recht om tijdens zo’n toespraak duizenden en duizenden oorlogsmisdaden en moordpartijen over te slaan.
Ik kan het maar niet snappen: zou je nou echt nog nooit gehoord hebben van de slachtingen die wij, Nederlanders, hebben aangericht tijdens de Indonesische onafhankelijkheidsoorlog vooral van 1947 tot 1950? Over de veroordeling van de staat door de rechter in 2012? Over de excuses van minister Ben Bot, later de ambassadeur en in 2020 Willem Alexander?
Voor de nieuwkomers in deze zaken: het boek ‘De brandende kampongs van generaal Spoor‘ beschrijft 800 pagina’s lang oorlogsmisdaad na moord na gruwel van Spoor en zijn mannen. Het boek is daardoor eigenlijk onleesbaar. Aan die oorlogsmisdaden deed Spoor niets, hoewel nu vaststaat dat hij van heel veel wist. Zoals van de honderden willekeurige executies door oorlogsmidadiger kapitein Westerling in Celebes (nu Sulawesi).
Ik citeer een gewone 19-jarige dienstplichtige soldaat uit die tijd, ene Joop Hueting uit 1947, die het volgende meemaakte bij een verhoor van een gevangen Indonesiër door zijn sergeant van de inlichtingendienst – na een inleidend pak slaag, maar blijvend zwijgen :
“Toen werd er een touw genomen, dat werd om de enkels geslagen van de man, het touw werd over de balk gegooid die op de binnengalerij steunde van het huis, aan de ene kant dat touw waaraan getrokken werd, aan de andere kant de man – enkels boven, hoofd beneden. Eerst werd het touw zachtjes gevierd waarbij het met z’n hoofd op het cementen vloertje van de galerij kwam, vervolgens harder, totdat het bloed ongeveer overal uitkwam en er een beetje krakend geluid uit dat hoofd kwam. En ik was toen nog niet zo’n harde jongen – toen ben ik maar weggegaan.”
Hueting had het zelf gezien en meegemaakt, er zelfs aan meegedaan maar maakte dit pas bekend in 1968 o.a. op de Vara bij Achter het Nieuws. Hij kreeg veel bijval van andere soldaten maar ook bergen kritiek en bedreigingen, zodat hij naar België moest vluchten met zijn gezin. Ik ben in 2018 op zijn begrafenis geweest.
En we zijn pas op pagina 22.
Iets verder komt een dominee aan de beurt, die 14 voorbeelden van gruwelijkheden noemt die hij zelf uit de eerste hand van soldaten – daders – hoorde. Ik noem er 4:
– elektrocutie en bijna laten verdrinken
– kampong uitbranden vrouwen en kinderen neerschieten uit wraak na moord op een Nederlandse officier
– gevangenen moesten op punt van bajonet gaan zitten
– met tanks door kampong rijden tot niemand meer leefde.
We zijn, beste Gijs, op pag 24 – en zo gaat het het hele boek door. Limpach heeft alle archieven in Nederland doorgespit voor documentatie over deze wandaden. Ik blader letterlijk twee seconden in zijn studie en zie de Slag om Soerabaja: de Britten vochten daar in 1945 met steun van de Nederlanders tegen de Indonesiërs – en doodden minstens 15.000 van hen (waarna ze snel vertrokken) – pag. 149.
Ik blader weer een seconde verder, pag. 246a, foto met bijschrift:
“Drie Brits-Indische militairen steken in december 1945 huizen in Bekai (W-Java) in brand. Dit was een vergelding voor het doden van 24 inzittenden van een Brits transportvliegtuig (…)”
Dan pagina 388, ook willekeurig:
‘Volgens een aan koningin Juliana gerichte klacht van een handelaar hadden de troepen van de Gadjah Merah (een Nederlandse divisie) op 28 juni en 8 juli 1949 in de Midden-Javaanse desa’s (…8 namen…) ongeveer 40 mensen vermoord.”
Et cetera, et cetera, et cetera. Ik schat, Gijs, dat er gemiddeld 150 doden per pagina vallen in dit boek met 800 pags, dus ga maar uit van minstens 120.000 mensen. Gazaanse cijfers, Gijs.
Maarmaarmaar: de Nederlandse staat is daar intussen wél voor veroordeeld, vooral vanwege kapitein Westerling en vanwege de massamoord in Rawagedeh, waar Nederlandse soldaten in een wraakactie op 9 december 1947 toen 431 volwassen mannen uit het dorp executeerden. Weduwen uit Rawagedeh procedeerden met hulp van een Indonesiër in Nederland, Jeffrey Pondaag van de Stichting Comité Nederlandse Ereschulden. Zij wonnen de zaak in 2012 mede dankzij advocate Liesbeth Zegveld.
Ook daarover zweeg jij uit alle talen in je toespraak, jij lepe gladakker van een Tuinman! Nu sta jij daar bij dat monument voor die 7.000 daders van al dit moois en het standbeeld van hun bendeleider Spoor een beetje droef te doen? Over mannen die in brieven naar huis soms schreven dat hun optreden hen zelf deed denken aan dat van de nazi’s, nee: van de SS’ers in Nederland? En jij gaat daar bij staan in je goeie goed?
Ook geen woord in je toespraak over minister Ben Bot, die in 2005 in Indonesië over de oorlogsmisdaden zei ‘dat Nederland aan de verkeerde kant van de geschiedenis stond’. En toen kwam Willem Alexander daar in 2020 op een staatsbezoek er nog open en bloot een keer overheen met volmondige excuses voor de moordpartijen. Do I make myself clear?
Nederland in Indonesië was dus fout, net zo fout als de nazi’s in NL. Namelijk bezetters, en vanwege de terreur, de willekeurige en grootschalige moordpartijen, het racisme, de onderdrukking en uitbuiting – bijvoorbeeld door de gestolen olie uit Indonesië ontstond de ‘Koninklijke Olie’ (later Shell). Waar toevallig Willem Alexander grootaandeelhouder van is…
Je weet vast niet hoeveel burgerdoden er in WO-II vielen in Nederlands Oost-Indië… Drie miljoen, Gijs. – 3.000.000 – meest burgers. Ook dat verzin ik niet zelf, maar dat heeft dr L. de Jong al eens gepubliceerd. Die noemde trouwens ook de wandaden in Indonesië ‘oorlogsmisdaden’.
Je moest je diep, heel diep schamen met je fraaie, listige, aalgladde praatjes. Heb jij de koning dan niet goed begrepen in 2020? Dat was toch ooit je meerdere…? Nee? O ja: in 2024 kwam Bosma ook nog opdraven, en minister Caspar Veldkamp. Ook aalglad.
Volgens de voorzitter van de herdenking, Jo Kneepkens, zit het zo:
“Vandaag eren we hem {een gevallen luitenant, AG], en alle anderen die vielen in dienst van ons vaderland. Zij gaven alles voor een hoger doel. Voor vrede en vrijheid. Voor ons.”
Pardon, heer Kneepkens? Voor ‘vrede‘ een oorlog beginnen tegen de Indonesiërs? Voor vrijheid? Wiens vrijheid? Kneepkens vergoelijkt nazigedrag en is nog steeds een gewaardeerd voorzitter.
Ook grote stilte in Roermond over de 3.000 dienstweigeraars in Nederland – die niet naar Indonesië wilden om daar de nazi’s uit te hangen en de vrijheidsstrijders te doden.
Ook grote stilte in Roermond over die andere Limburgse begraafplaats voor oorlogsmisdadigers: Ysselsteyn in Venray, waar 32.000 nazi’s, nazisoldaten, SS’ers en Nederlandse beulen en verraders liggen, uit zo’n 30 landen. Daar is de Duitse ambassadeur na onze aandrang in 2020 gestopt met het leggen van kransen ook omdat daarmee de deporteur van Anne Frank, SS’er Julius Dettmann, geëerd werd. En al zijn foute vrienden.
(Zie ook het artikel dat de Duitse oorlogsgravenstichting daarover publiceerde in 2024 en waarin ze mijn naam noemen en hun fouten erkennen in het blad ‘Frieden‘, pag. 21). )
Als ik je ooit zie, Gijs, krijg je echt geen hand – tenzij je die schandelijke rede terugneemt. Ik wacht.
- Uitgelichte afbeelding: Door Havang(nl) – Eigen werk, CC0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=25975611
