Bij elke slok denk je even aan Gaza. Zo’n drankje wil je natuurlijk en laat daar nu in voorzien worden. De authentieke eeuwenoude smaak van Palestina verwerkt in heerlijke cola. In het Mandelahuisje (wat nou weer?) in Amsterdam-Noord serveren ze niets anders. Coca Cola heeft een bottelarij in Atarot, en dat is, zo weet de BDS-beweging, illegaal bezet Palestijns gebied,gestolen land.
Atarot was in het mandaatgebied, nee zelfs nog onder Ottomaans bewind, een moshav (agrarische joodse coöperatie) die verdreven is door het bezettende leger van (toen nog) Transjordanië – dat dankzij de verovering van de westoever Jordanië ging heten. Het dorp werd met de grond gelijkgemaakt, de moshav werd wat kilometers westwaarts in Israél-post-1948 herbouwd en voortgezet.
Dit verhaal past niet bij de boycot van Coca Cola, zoals uitgeroepen door BDS en aanverwante Palestinafans. Tot en met de niet in Palestina/Israël wonende zakenlieden achter de cola die je de verrukkelijke sensatie levert bij iedere slok even aan Gaza te denken.
Ik moet denken aan het Biafraanse restaurant waar we in het Biafra Actie Comité wrange grappen over maakten. Je krijgt een schoteltje melkpoeder voor je neus en een glas water. Voor de authentieke sensatie, ja. Een prijs voor deze virtuele genieting hebben we niet bedacht.
Dan hebben we hier een knallend opiniestuk van – ik moest het opzoeken, want de Volkskrant levert geen biootje – een raadslid voor D’66 in Papendrecht, Niels van Heteren. Die vindt dat 15 augustus, de capitulatie van Japan en daarmee het einde van de bezetting van Nederlands Indië, geen herdenking met kranslegging waard is. Die is gebaseerd op koloniaal denken, vasthouden aan Batavia in plaats van (D)Jakarta.
Waar komt toch dat hersenloze geklets over dekolonialiteit vandaan, iets wat dus blijkbaar tot D’66 Papendrecht is doorgedrongen? Selectief hengelen in de poel van de geschiedenis, waarin 17 augustus 1945 belangrijker is dan 15 augustus 1945? En waarom dan niet 1 oktober 1962 vieren, als het Hollandia-complex plaatsmaakt voor Soekarnopura, wat natuurlijk helemaal geen koloniale gezindheid uitstraalt.
Van Heteren, voor het betere:
We dragen nog altijd de bril van Batavia: een koloniale bril, waarin macht als legitiem geldt en verzet zich moet verantwoorden. Zoals we Indonesië ooit zagen als gebied dat beheerst moest worden, zo kijken we vandaag naar andere regio’s. En die blik beïnvloedt ook onze houding tegenover hedendaagse conflicten, zoals in Gaza. Terwijl zich daar een humanitaire ramp voltrekt, met tienduizenden doden, blijft de reactie van veel westerse regeringen voorzichtig.
Duidelijk: D’66 is in ieder geval in Papendrecht goed modern links. In Congo is nu niets aan de hand, en West-Papua hoort gewoon bij Indonesië want het heeft ooit bij Nederlands Indië gehoord.
Het is dat ik al vele jaren van de (Coca) Cola afben…
- Uitgelichte afbeelding: By Printed in HaGalgal/הגלגל weekly magazine, which was published by the British Mandatory Radio station – Originally uploaded to he:Image:Atarot.jpg, Public Domain, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=3037541
