Op het podium een lelijke kerel in een enkele onderbroek. Free free Palestine roept hij en hij laat het veld het herhalen. Er wapperen heel wat Palestijnse vlaggen in de menigte. Dood aan het Israëlische leger (“IDF” roept hij, ik leg het maar even uit). En tenslotte: van de rivier tot aan de zee moet Palestina vrij zijn, zal het vrij zijn zo God het wil. Gejuich van het veld.
Denkt zo iemand nou echt dat hij welkom is in het Palestina van Hamas of Fatah om op te treden in zijn onderbroek? Zie ook “Queers for Palestine” (of: Trans, ook mooi: No trans liberation without Palestine liberation). Zelfs waargenomen: Queers for Iran – tot nu toe in Australië, maar daar kan het haast niet bij blijven, tenslotte is een man op leeftijd op het Malieveld, in zijn korte broekie, waargenomen zwaaiend met de vlag van de Islamitische Republiek Iran.
Denken die lui nu echt dat hun narcisme welkom is in de wereld van ayatollahs of de Islamitische Broederschap? En vanaf Glastonbury bekeken nog gekker: de overvallers en moordenaars op een vredesfestival in Israël toejuichen?
Ik kan niet zeggen: ik kan er met mijn verstand niet bij, want volgens mij werkt mijn verstand nog wel en zie ik wat ik zie. Mensen die zich progressief vinden en hun solidariteit uiten met de donkerste Tegen-Verlichting die rondwaart in de islamitische wereld. Onder het motto: anti- of erger: dekoloniaal. Het is natuurlijk geen echte solidariteit, het is neerbuigend koloniaal: vrouwenonderdrukking hoort zo bij die lui d’r cultuur. Merk ook op dat figuren die te pas en meestal te onpas het woord “gristenen” schrijven het nu nooit eens over “mohammedanen” zullen hebben. Moslims zijn namelijk per definitie zielig, en noem jezelf vooral antikoloniaal.
Hier laat ik het maar even bij aan het begin van deze hittegolf.
– Uitgelichte afbeelding: videostill
