Allerlei stemmen roepen op tot inperking van de demovrijheid. Vanwege het holocaustmuseum. Ik denk dan meteen aan de Blokkeerfriezen op de snelweg naar Dokkum, waar de politie prachtig optrad om dit grondrecht te garanderen en te beschermen.
Dan over naar Staphorst 2022, jaja: november, de Sinterklaasintocht. De stevige gereformeerden daar hebben dat zo’n honderd jaar tegengehouden omdat ze niks willen weten van katholieke bisschoppen, ook niet vermomd als volksvermaak. En ook daar was alles uit en te na besproken met de overheid. En toen blokkeerden de Staphorsters de weg, bedreigden de demonstranten, beschadigden hun auto’s enigszins, en de politie keek toe en… deed niets. Keek toe – en deed niets. Niets.
Dat is dan volgens Yeşilgöz ‘mijn politie’, waar niemand aan mag zitten. Haar politie mag kennelijk ook niet meer aan wetsovertreders zitten. Niet in Dokkum, niet in Staphorst, en ook niet in Hollandsche Rading.
Hollandsche Haring? Nee oen, Rading. Vlak onder Hilversum. Daar staat het landgoed van Bernhard, ik bedoel van onze Kimmie, de Zwaluwenberg. Ben er wel eens geweest voor een bespreking met de Inspecteur Generaal Der KrijgsMacht. Heb er trouwens tegenover gewoond, op het landgoed De Hoorneboeg. Dat ligt lekker hoger….
In november 2021 wilde die InspGen daar opeens Molukse KNIL-lers gaan ontvangen, als een soort eerbewijs. Maar ja, die KNIL-lers, of beter: Killers, hadden allemaal meegevochten tegen de Indonesiërs, die graag van ons als kolonisator af wilden. De Killers liepen dan altijd vooraan, want die kenden het land, de taal en de mensen – en die hadden in hun ogen één onvergeeflijk grote fout: ZE WAREN MOSLIM! Hakken maar! Schieten maar! Martelen dus!
Dus wij een demo voorbereiden, alles ruim op tijd, en twee keer met de politie van Hilversum en de BM, Broertjes, uitvoerig overlegd. Op de dag zelf kom ik daar een uurtje te vroeg aan per trein en struikel ik over de pliesie, per motor, per paard, per voet, en per ME-busjes. Ik word meteen aangesproken door een agent die mij illegaal vraagt wat ik ga doen – ik had afgesproken bij het café 100 m verderop. ‘Da’s een pure provocatie!’ riep hij meteen uit. O ja? Van de alcoholbestrijding? Hoe dan? Geen antwoord.
Vijf minuten later andere agent. Intussen was duidelijk dat er heel veel Molukse familieleden mee waren – ook de jongens van de motorclub. Die gingen langs het laatste deel van de route een ‘erehaag’ vormen voor de oorlogsmisdadigers – in hun jackies met hun logo. De Utrechtseweg vanuit Hilversum was intussen afgesloten (6 km lang) en ook de Noodweg van Hollandsche Rading naar het vliegveld Hilversum – (5 km).
Toen zei de agent dat hij onze veiligheid niet kon garanderen. Mijn vrienden waren verschenen en we reden maar even naar het vliegveld, begeleid door een motoragent. Toen we terug wilden, mocht dat van hem niet – weg was dicht.
Tot zover het recht op demonstratie.
– Uitgelichte afbeelding: Door Suyk, Koen / Anefo – http://proxy.handle.net/10648/acd6a1be-d0b4-102d-bcf8-003048976d84, Nummer toegang 2.24.01.05 Bestanddeelnummer 930-5864, CC0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=29287875
