Op 19 maart 1976 overleed Paul Kossoff, de pas 25-jarige voormalige gitarist van de legendarische bluesrockband Free, aan een hartaanval. Kossoff kwakkelde al heel lang met zijn gezondheid en zijn intensieve gebruik van hard drugs (waaronder Mandrax, een uiterst verslavend depressivum) droeg uiteraard niet echt bij aan de verbetering van zijn lichamelijke gesteldheid. Op een gegeven moment slikte Kossoff 20(!) Mandraxpillen per dag en lag hij dagen achter elkaar op de sofa, luisterend naar zijn held Jimi Hendrix, terwijl de dealers in en uit liepen.
Pogingen hem af te laten kicken – die zó ver gingen dat hij zelfs werd ontvoerd door Andy Fraser, de basgitarist van Free – liepen op niets uit: het eerste wat Kossoff deed nadat hij de woning van Fraser verliet was een bezoek brengen aan een dealer.
Oh I Wept is één van de mooiste songs van de band. Speciale aandacht voor het prachtige, economische gitaarspel van Kossoff. In tegenstelling tot veel van zijn tijdgenoten speelde Kossoff nooit een noot teveel.
Oh I Wept
For days
Filled my eyes
With silly tears
But I don’t
Care no more
I don’t care if
My eyes get sore.
I take my seat on the train
And let the sun come melt my pain
Come tomorrow I’ll be far away
In the sunshine of another day.
A worried mind
Makes so hard to bear
Hard to live
And hard to care.
But I don’t
Care no more
I don’t care if
My eyes get sore.
Now I’ve left
It all behind
I did not care
To be so unkind.
Oh,
I did not…
But the street
Is warm and bright
Far away
I’m gonna be tonight
– Kanttekening van AJvdK: dit nummer van de voortzetting van The Free, Bad Company, gaat in feite over Kossoff:
Uitgelichte afbeelding: Free in Amsterdam, samen met Steve Winwood (helemaal rechts). Kossoff links. – By Rob Mieremet (ANEFO) – GaHetNa (Nationaal Archief NL), CC0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=37551735
