Ik zal vandaag een nieuwe versie geven van een bericht dat ik op zondag 15 januari maakte over de dood van een Palestijn, de 45-jarige Ahmed Kahla uit Rammun.Vaak missen de berichten die ik geef over de dood van weer een andere Palestijn duidelijkheid. De oorzaak is dat ze worden samengesteld op basis van berichten in de Israelische én de Palestijnse pers. Aan de Israelische kant zijn ze gewoonlijk gebaseerd op basis van berichten van de legervoorlichtingsdienst. Die zijn meestal gewoon gelogen, of op zijn minst grotendeels onwaar. De Palestijnse kant daarentegen is vaak erg onvolledig, omdat ze worden gemaakt aan de hand van ooggetuigenverslagen van mensen die de dingen nu eenmaal van een afstand zagen gebeuren. De eindversie die ik maak is een weerslag van wat ik haal uit (vaak) meerdere Israelische en Palestijnse kranten.
Zo schreef ik vorige week zondag het volgende: Het leger meldde dat Ahmed Kahla op een legerpost was komen toelopen met een mes en toen werd neergeschoten. Dat was echter een overduidelijke leugen, aangezien hij per auto was gekomen. Ooggetuigen zagen hoe hij en zijn zoon met geweld uit de auto werden gehaald. Vervolgens ontstond er een woordenwisseling die ermee eindigde dat beiden van korte afstand werden neergeschoten. Ahmed Kahla liep onder meer een schot op in zijn nek dat hem fataal werd. Het letsel van zijn zoon is onbekend.
o schreef ik vorige week zondag het volgende: Het leger meldde dat Ahmed Kahla op een legerpost was komen toelopen met een mes en toen werd neergeschoten. Dat was echter een overduidelijke leugen, aangezien hij per auto was gekomen. Ooggetuigen zagen hoe hij en zijn zoon met geweld uit de auto werden gehaald. Vervolgens ontstond er een woordenwisseling die ermee eindigde dat beiden van korte afstand werden neergeschoten. Ahmed Kahla liep onder meer een schot op in zijn nek dat hem fataal werd. Het letsel van zijn zoon is onbekend.
Gisteren publiceerde Gideon Levy zijn versie in Haaretz. Levy is een oudgediende van Haaretz die ook een tijdje adjunct-hoofdredacteur is geweest. Hij gaat regelmatig op bezoek bij Palestijnse families die op de één of andere manier slachtoffer zijn geworden van optreden van het leger – wat tegen de regels is, want het is Israeli’s verboden het A-gebied waar de Palestijnen zogenaamd de baas zijn binnen te gaan. Hij publiceert vervolgens hun versie van wat er is gebeurd.
Die versie wijkt meestal behoorlijk af van wat het leger ervan maakte. Zo schrijft hij over de dood van Ahmed Kahla dat het leger eerst meldde dat een man werd gedood die stenen gooide en met een mes op de soldaten afkwam. Wat later werd dat haastig gewijzigd in een poging om een wapen te pakken van een soldaat (een reden om iemand zonder meer dood te schieten). Vandaar dat er twee versies de ronde deden, afhankeljk van welke krant je las.
Wat er gebeurde, schrijft Levy, was dat vader en zoon Kahla – die zijn eindexamen had gehaald en nu tijdelijk zijn vader hielp – om half acht ’s morgens vertrokken. Iets verderop bij Silwad moesten zij aan het hoofd van een rij wachtenden stoppen bij een geïmproviseerd checkpoint. Er werd een flitsgranaat naar de auto gegooid en volgens de zoon, Qusai, begon zijn vader te schreeuwen tegen de soldaten. Er kwamen vervolgens drie man om de auto staan, twee aan de kant van Qusai, en één aan de kant van de bestuurder. Een van hen spoot pepperspray in de ogen van Qusai en hij werd – verblind – uit de auto getrokken en langs de kant van de weg neergegooid.
Zijn vader kwam intussen, nog altijd schreeuwend uit de auto. De soldaten legden Qusai, die nog steeds niets kon zien, op zijn buik en trokken zijn handen achter zijn rug maar zonder hem te boeien. Plotseling hoorde hij een schot, en wat later het gehuil van een sirene – een ambulance – en geschreeuw waarschijnlijk van de andere chauffeurs. Ooggetuigen vertelden de familie later dat de vader, bezorgd voor de veiligheid van zijn met pepperspray bewerkte zoon, uit de auto kwam. Maar op dat moment stapte een soldaat op hem toe en schoot hem twee keer in de nek. Hij viel hevig bloedend neer en de soldaten stapten in hun jeep en scheurden er vandoor. Een ambulance die was opgeroepen door andere chauffeurs trachtte Ahmed te reanimeren, maar dat bleek zinloos. Hij was waarschijnlijk al meteen dood.
De legerwoordvoerder die in de loop van de week om commentaar werd gevraagd,antwoordde: ”Een eenheid van de IDF zag een verdacht voertuig bij het dorp Silwad in het gebied van de Binyamin brigade. De verdachten weigerden te stoppen voor een veiligheidscheck hoewel dat had gemoeten. De eenheid reageerde met methoden om demonstraties uiteen te drijven. Er ontspon zich een gewelddadige confrontatie waarbij de verdachte probeerde het wapen van een militair te pakken. De eenheid antwoordde met vuur in de richting van de verdachte. Er werd een treffer geconstateerd. Het incident wordt onderzocht.”
Ahmed werd naar het regeringshospitaal in Ramallah gebracht waar de dood werd geconstateerd. Qusai werd in een privé auto naar een kliniek in Silwad gebracht waar men probeerde hem te kalmeren. Hij wilde echter ook naar Ramallah. Tot hij daar aankwam wist hij niet wat er was gebeurd.
– Uitgelichte afbeelding van Gideon Levy: Door Soppakanuuna – Eigen werk, CC BY-SA 3.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=17404725
