West-Papoea, voormalig Nederlands Nieuw-Guinea, is zo te zien enthousiaster over het Nederlandse elftal bij het abjecte werelkampioenschap voetbal (mannen) dan Nederland. Daar volop oranje, in NL is het maar schamel. Nogal wiedes, bij temperaturen dicht bij het vriespunt. En bij Sinterklaas en kerst.
Raki Ap, onverkiesbaar gezet op de lijst voor Groen Links:
Terwijl de bevolking op scooters rondrijdt, wappert de Nederlandse vlag om de nek van de bestuurders. Nederlands elftal-shirts sieren het straatbeeld in de dorpen en steden. ‘Ik krijg er rillingen van’, zegt Hagenaar Raki Ap. ‘Wat je ziet is een vorm van protest.’
De rillingen die over het lichaam van Ap lopen tijdens het zien van de beelden zijn tweeledig. Hij geniet van de vreugde die hij ziet bij zijn landgenoten. Toch neemt ook een ander sentiment zijn gevoelens over. Dat komt door de pijnlijke geschiedenis waaruit de Oranjekoorts is voortgekomen. ‘Begin jaren zestig bereidde Nederland de Papoea’s voor op onafhankelijkheid’, legt hij uit. ‘Zo kregen ze een landsvlag en werd er een regering voorgedragen om het toekomstige land te leiden. Alleen kwam het er niet van. Onder grote internationale druk, met name door Indonesië, werd anders besloten. Indonesië wilde per se dat West-Papoea bij hun kwam. Dat werd ook de realiteit, met heel veel gevolgen voor de Papoea.’
Lees verder bij Omroep West
– Uitgelicht: still uit video
