Ze werden blijkbaar speciaal ingehuurd om van aflevering naar aflevering de Boodschap te brengen bij Question Time, het programma waarin Prominenten vragen beantwoorden uit het Publiek dat steeds op andere plaatsen aan het woord moet komen.
Te ballig voor de “gewone” mensen uit de desbetreffende steden, en naar onderzoek heeft uitgewezen, vaak lid van Griezelige Clubs, en ze hadden één boodschap, strijk en zet.
“Brexit means Brexit”.
Alsof een vechtrelatie – want dat was het wel – van 43 jaar en in feite langer zo gemakkelijk te ontbinden is. Met een onwillig Schotland en de Six Counties die al dan niet een harde grens op het eiland moeten accepteren. De scheiding is een janboel, maar daar hadden de ingehuurde brallers geen boodschap aan.
Brexit means Brexit.
Dat inhuren had hoe dan ook geen zin want het rechtse gespuis dat de dienst uitmaakt eist toch het einde van dat Linkse Bolwerk de BBC.
Op de terugweg in de Eurostar zien we de eindeloze rij vrachtwagens voor Dover. Wees er maar blij mee.
Moet ik de bij diverse boekhandels gekochte boeken aangeven? In Nederland, op het Amsterdamse perron, is er niemand die naar mijn paspoort vraagt, laat staan dat ik iets moet aangeven. “Inklaringskosten” gelden wel voor verzonden pakjes met boeken.
Het menselijk verkeer is vooralsnog niet moeilijk. Gade heeft een Brits en een Nederlands paspoort en de vraag is of zij van het gemak van het eerstgenoemde gebruik moet maken en mij in de file laten staan. In de praktijk maakt het niet uit.
Het Notting Hill Carnival wordt royaal aangevuld met een peloton Frans-Caribische mensen die er duidelijk zin in hebben en die het logement met ons delen. Vanuit het raam kunnen we wat uitdossing vastleggen (de foto hierboven).
Ook zij hebben geen problemen met in- en uitreizen. Wat nou, Brexit means Brexit?
Het carnaval heb ik één keer van dichtbij meegemaakt en het lijkt mij alleen leuk als je er zelf aan meedoet. En ik ben en blijf een hervormde Hollandse houten klaas (als zodanig heb ik ooit applaus geoogst in een carnavalsoptocht in Cagliari, de enige die ik ooit echt heb meegemaakt).
Het logement, verhuurde studentenkamers van de London School of Economics, toont het verval van publieke voorzieningen nogal duidelijk. Afbladderende verf, nauwelijks schoonmaak (het alomtegenwoordige Personeelstekort zal er debet aan zijn), alleen het buffetontbijt blijft van grote klasse.
Twijfel bekruipt ons of dit home away from home nog een blijvertje is.
Maar weemoed hoort bij het onvermijdelijk afscheid van het vaderland van Gade.
De magische forellen van de rivier de Test laten zich makkelijk fotograferen.
Het Mint Park, ons vaste afscheidspark, ligt er verloederd en verdord bij. Er mag niet gesproeid worden en het heeft in geen tijden geregend.
Maar ik kan u een misschien wel verdacht stil zittende libel uit het park presenteren.
Zeg nou zelf, zo dicht bij hoor je toch niet met je gewone camera bij zo’n insect te kunnen komen?
Ten afscheid zien we zowaar een bierfiets, in Amsterdam zie je ze niet meer.
Of de muziek die opklinkt er bij hoort weet ik niet zeker. Maar ik ken het nummer toevallig, van Later en ik vond en vind het intrigerend. Het komt uit Australië en ik sluit er deze serie over een Eiland in Depressie mee af.
Confidence Man, Holiday
