Ook/zelfs de fractievoorzitter van de SP in Zaanstad – 23 jaar lid, 12 jaar raadslid – is bij de Grote Zuivering door de coterie van Lilian Marijnissen uit de partij gezet. Hieronder zijn verklaring. Gejat van Facebook.
Ik ben 23 jaar lid geweest van de SP. Ik heb mijn hart en ziel gegeven voor strijd, solidariteit en socialisme via de SP. Vanaf 2010 – bijna twaalf jaar geleden – in de Zaanse raad voor diezelfde SP. Met passie en vuur. Gisteren ben ik, na bijna een kwart eeuw, geroyeerd door het landelijk partijbestuur van de SP. Ik kan daarom – buiten mijn keus en wens om – niet meer spreken namens de SP die ik landelijk, eerder in Amsterdam en sinds 2007 in de Zaanstreek heb helpen opbouwen.
Ik ben één van de tientallen leden die gisteren zijn geroyeerd: van Utrecht tot Rotterdam, van Amsterdam tot nu dus ook Zaanstad. Deze zuivering van kritische partijleden door de partijtop is een fundamenteel ondemocratische daad waartegen een echte socialist zich hoort uit te spreken.
Raadslid Roland van Braam, mijn broeder in de strijd voor een solidair en eerlijk Zaanstad, heeft daarom besloten de SP te verlaten. Van een partij die zó met leden omgaat wil hij geen lid meer zijn. Ook Roland is al meer dan twee decennia lid geweest van de SP en zit al langer dan 12 jaar in de Zaanse raad. Een man van principes, benaderbaar en geworteld in de lokale gemeenschap, die niet tegen onrecht kan. Daarom vindt hij dan ook dat je kritiek hoort te koesteren en niet moet verketteren.
Raadslid Evert Hartog, eveneens lang lid van de SP en gewaardeerd volksvertegenwoordiger, beraad zich nog op zijn positie. Ook hij is van mening dat een partij beter met haar leden hoort om te gaan en kritiek juist moet koesteren.
Daarmee is de Zaanse SP-fractie vooralsnog opgehouden te bestaan. Sowieso blijven ik en Roland ook als voormalig SP-leden en democratisch gekozen volksvertegenwoordigers ons inzetten voor menswaardigheid, gelijkwaardigheid en solidariteit binnen en buiten deze raadzaal, zoals we alle voorgaande jaren hebben gedaan. Wij hangen die idealen immers nog steeds aan, in woord en daad, anders dan de leiding van de partij die ons nu heeft verstoten of weggejaagd.
Daarmee heeft de landelijke SP haar kiezers in Zaanstad geen recht gedaan en zelfs in de steek gelaten. Dat is niet onze keus.
Na deze raadsperiode stoppen Roland en ik. We hadden dat liever gedaan op een waardige manier met een mooie start voor een nieuwe SP-fractie vanaf maart, maar dat is ons door SP-top niet gegund. Ze gooien daarmee tientallen jaren raadservaring en strijd voor een betere en dus sociale en groene Zaanse samenleving weg.
Al jaren woedt een een hevige discussie binnen de SP over de koers van de partij. Daar ben ik nadrukkelijk deel van geweest. Daarom had ik mij ook kandidaat gesteld als algemeen bestuurslid voor het partijbestuur. Dat ben ik al eens in 2015 geweest, als horzel in de pels. Met de discussies die nu gaande zijn in de SP en de staat waarin de SP nu verkeert, wilde ik weer mijn bijdrage leveren.
Ik was geïnspireerd geraakt door de successen van ROOD, de jongeren binnen de SP, en vond dat frisse, radicale en aansprekende ideeën voor maatschappelijke verandering een tegengif konden zijn voor de sleetsheid van de oude werkwijzen van vroeger en de ideeënarmoede van nu in de SP. Die armoede uitte zich in het terugtrekken op een oude witte arbeidersklasse aan de randen van Nederland en het zich afsluiten van nieuwe bewegingen. Geen duidelijke uitspraak over solidariteit in de EU, geen onverdeelde stem tegen racisme, maar wel aanschurken tegen Rutte en de NAVO willen omarmen om maar geaccepteerd te worden door de gevestigde orde.
Toen ROOD vervolgens eerder dit jaar uit de SP werd gezet door de partijtop omdat zij kritisch waren over regeringsdeelname wist ik meteen dat het niet om vermeende ‘communistische sympathieën’ ging, maar over de bedreiging die jonge mondige leden vormden voor het image van de SP als betrouwbare bestuurderspartij.
Dat maakte me nog beslister om een ander geluid in een nieuw partijbestuur te laten horen. En met mij een rij andere alternatieve kandidaten, die net als ik, niet werden voorgedragen voor het nieuwe partijbestuur, maar wel hun hun kandidatuur voor de bestuursverkiezingen handhaafden. Gisteren zijn alle alternatieve kandidaten geroyeerd. Geheel in de stijl van landen aan de andere kant van het IJzeren Gordijn in de vorige eeuw, zijn er nu geen tegenkandidaten meer voor de door de partijtop ‘goedgekeurde’ kandidaten. Dat worden vast Albanese uitslagen.
En dat zint mij en Roland niks! Socialisten – geen bureaucraten – zijn per definitie kritisch, mondig en radicaal democratisch. Alles wat de partijtop niet is. Maar wij pikken niet dat democratische basisbeginselen en recht – zoals onschuldig totdat het tegendeel is bewezen, het recht op samenkomen met gelijkgezinden, vrije uitwisseling van ideeën – worden geschonden. Niet buiten de SP en zeker niet binnen de SP.
Mijn politieke afkomst is marxistisch. Ik ben nog steeds overtuigd socialist. Maar ik ben altijd fervent antistalinist geweest. Tot op het bot. Om nu de SP-top methodes te zien toepassen die mij doen denken aan de film “Das Leben der Anderen”, of aan wat naasten van mij hebben moeten meemaken aan de andere kant van het IJzeren Gordijn, dat doet pijn. Dat soort praktijken heeft geen fuck met socialisme te maken!
Roland en ik breken met de landelijke SP die brak met ons en de Zaanse kiezers. Maar wij breken niet! Wij blijven staan in deze raadzaal pal staan voor de waarden en ideeën die een echte socialist een warm hart toedraagt: menselijke waardigheid, gelijkwaardigheid en solidariteit. Daar kunnen jullie op blijven rekenen, namens alle inwoners van Zaanstad ongeacht waar hun wieg stond of hoe vol hun portemonnee is.
Met strijdbare groet,
Patrick Zoomermeijer
Uitgelichte afbeelding: Landelijk partijbureau van de SP, Amersfoort – Door Apdency – Eigen werk, CC0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=23672806
