Murray Bookchin en André Gorz hebben het vanaf de linkerflank durven zeggen: als het omverwerpen, nou laten we overstijgen zeggen, van de bestaande wanorde afhing van het proletariaat dan zou het toch allang hebben moeten plaatsvinden. Het proletariaat is onlosmakelijk deel van de kapitaalsverhouding – gemakshalve en om agitatorische redenen algemeen “kapitalisme” genoemd door critici, “markteconomie” door de apologeten.
Het socialisme is een kwestie van gezindheid, Gustav Landauer was niet de eerste of enige die het zo zei, hij heeft het wel, naar mijn onbescheiden mening, het mooist geformuleerd in zijn Aufruf zum Sozialismus.
Dat brengt ons dezer dagen bij de vraag: waar is die gezindheid, wie draagt haar uit? Er is geen parlementaire partij die in de buurt komt, ook al is er een die zich Socialistische Partij noemt. En mogelijke buitenparlementaire oppositie? Zij kan slechts gedijen bij een binnenparlementair geluid dat naar socialisme neigt. Daarvoor kan ook die ene Sylvana Simons – die er in de peilingen alleen bij blijft, en na de Gario-affaire kan ik alleen maar zeggen: terecht – niet als tegenwicht gezien worden. Ik kan me haast niet voorstellen dat iemand als Willem Schinkel nog grote verwachtingen daarover koestert.
De belangen van de bezittende klasse worden dezer dagen uitgedragen door narcistische potsenmakers als Trump en Boris Johnson – regelmatig merkbaar tegen de meerderheidsbelangen van die klasse in -, het is dan ook een tijd van narcisten en narcisme. Onlangs moest opnieuw, en nu echt definitief, een naam uit de bloglijst hier op Krapuul verwijderd worden van een blogger die er prat op gaat de enige echte strijder tegen Racisme en Fascisme te zijn – maar niet tegen narcisme, want hoewel hij er allesbehalve uniek in is, hij draagt het wel het sterkst uit. Maar laat hem naamloos blijven hier.
We zouden ons kunnen afvragen hoe het kan dat ultrarechts inmiddels vele duizenden mensen op de been krijgt die met allerlei complotverhalen gemobiliseerd worden – ja, waartegen? tegen wie? De Joden, de moslims, de vrouwen die niet per se in de pas lopen, mensen die roepen dat de levens van zwarte mensen “er toe doen”. Moet daartegen gemobiliseerd worden door een Links dat nauwelijks zichtbaar bestaat en dat er in ieder geval niet tegen te mobiliseren is?
Laten we blij zijn met het Woonprotest/de Woonopstand. En met Fridays for Future en de bewegingen er omheen. Nee, de macht zal er niet voor buigen. Of nog niet. Het zijn wel de belangrijkste mobilisatiepunten van deze dagen en de mobilisatie, zeker FFF, slaagt op grootse wijze. Houd zeventien oktober en zes november vrij. (Laat het liefst nog een beetje wéér zijn…)
- Uitgelicht: Photo by Katie Rodriguez on Unsplash
