Hoe en waarom het eerder vandaag in mijn herinnering gebracht werd doet er niet toe. Die leipe intro van de VARA drive-in discotheek.
De drive-in discotheek van de VARA, het klonk al niet dat je denkt: dit is hip (cool kun je ook al niet eens meer zeggen). Bij die kreet zag ik partijapparatsjiki van de PvdA, tevens van de VARA natuurlijk, die even mislukt een hippe kreet aanhieven. En de aankondigingen gingen door het instrumentale deel van een nummer van Sir Douglas Quintet, dat was heiligschennis.
She’s about a mover, 1965
Onveranderlijk een geweldig nummer, alleen opgepikt aan de oostkant van de Atlantische Oceaan. Geënt op She’s a woman van de Beatles en What’d I say van Ray Charles, maar helemaal zichzelf. Moet je dat met zo’n kantoorklerken hahoehoeha aankondigen?
Maar de jijbuis onthult waar die kreet vandaan komt. Nee, niet van kantoor.
Big Bertha, Windmill, 1969
Niet bepaald het beste dat Howard & Blaikley ooit verzonnen hebben, nog met hulp van Barry Mason ook. Maar hier komt het uit – men kan zich afvragen waar de kreet op slaat…
Het doet er niet meer toe, de VARA bestaat niet echt meer, maar ze hadden het dus gemonteerd, niet zelf geroepen….
- Uitgelichte afbeelding: By Mercury Records – https://web.archive.org/web/20151209192130/http://www.jack-barber.com/photos/index.php, Public Domain, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=45535038
