Het aantal officiële lobbyisten in Brussel is verbazend groot: 37.351. Dat blijkt volgens onderzoeksjournalist Peter Teffer meer te zijn dan het totaal aantal ambtenaren. De meesten van hen werken voor bedrijven, de ‘zachte sector’ is een flauwe schaduw daarvan.
Wie hebben er uit het bedrijfsleven de grootste invloed?
Er bestaat een ‘European Chemical Industry Council’ – waarom niet? Die heeft volgens Teffer met 12 miljoen euro het grootste budget. Maar Google belegt 230 ontmoetingen per jaar met ambtenaren en politici en is zo recordhouder van geregistreerd overleg met EU-mensen.
Mijn gedachten glijden even naar de VS, waar alles slechter is. Daar heb je de ‘gun lobby’, de National Rifle Association, het blanke, rechtse bolwerk van de betere middenklasse die dat graag wil blijven. De topacteur Charlton Heston – hij speelde ooit Mozes in de megafilm de Tien Geboden – was er een tijdje voorzitter van. Trump ontvangt die mensen iets te vaak. Uiteraard lobbyen ook wereldwijde wapenmakers in Brussel.
De aartslobby in Europa was waarschijnlijk die in Hitlers hofhouding, waar vrijwel alles afhing van je vermogen om in zijn mistig gehouden buurt te komen en waar geen enkele vorm van regulering van invloed bestond.
Zoals te verwachten maakt een VVD-achtergrond of iets uit een bedrijf of advocatuur je erg geschikt voor lobbywerk. Eurocommissaris Neelie Kroes begon meteen na haar afkoelingsperiode bij Uber als lobbyist. Jurist Madeleine de Cock Buning stapte na zes jaar op als voorzitter van het Commissariaat voor de Media, dat namens de EU toezicht houdt op Netflix, en ging in januari 2019 werken als lobbyist voor … Netflix.
Het boek van Teffer heet ‘Het lijkt Washington wel’, en biedt vooral feiten en koele waarnemingen.
Maar wat kunnen we eraan doen? Bewustwording is goed, actie is natuurlijk beter en suggesties zijn welkom.
