Toen er op Veronica een nieuweling onder de rare deejaynaam Klaas Vaak nachtprogramma’s ging presenteren (ja, het was toepasselijk maar tegelijk nogal kinderachtig), en ik zijn Engelse toon hoorde meende ik dat het om weer een transfer van het voormalige Radio 227 was (net als Tom Collins, Lex Harding, Jos van Vliet). Deze themetune herkende ik van daar, maar wie gebruikte hem, Dick Weeda? Ik weet het niet.
Scarlett O’Hara, Jet Harris & Tony Meehan
Maar het bleek om een echte nieuweling te gaan van wie we later de ware naam vernamen, Tom Mulder. En die Engelse toon was geleend van de Engelse buitengaatse deejays, Keith Skues voorop. Van wie hij ook het kenwijsje overnam op een van die vervelende Nederlandse commerciële stations – ik hoorde het wel eens in de supermarkt waar dat toen aanstond.
Mr. Tambourineman, Golden Gate Strings
Keith Skues had nogal een rol gespeeld bij het “breken” van de versie van de Byrds, dus dit paste bij hem.
Toen ik deze eens draaide op RVZ kreeg ik te horen van een collega die dan weer Tom Mulder imiteerde: “maar die is van Tom Mulder; jij weet natuurlijk de titel.”
Nee hoor, het was de herkenningsmelodie van Andy Archer op RNI, een knipoog naar zijn periode op Caroline ’67-’68, toen de versie van Raymond Lefèvre stukgedraaid moest worden tot verdriet van de deejays, die zich al helemaal bekocht voelden toen het op 1 bleek te staan toen ze onbetaald en zonder werk op de kade gegooid werden.
Âme câline, Engels: Soul coaxing, Sounds Orchestral
Wat mij voor Tom Mulder heeft ingenomen zijn zijn columns over de Amsterdamse tram.
Hier de lijst, en ik vond het omineus dat ze ophielden, ruim tien jaar geleden. Maar Mulder is op 2 januari jongstleden overleden, de columns zijn geschreven na zijn hersenbloeding.
Moge hij in de Eeuwige Tweeasser die over de jachtvelden rijdt achter de schakelkast staan!
