We protesteren tegen problemen in het hele systeem in het algemeen. We hebben een crisis bereikt waarbij we merken dat het systeem het niet meer aankan – Chileense demonstrant
Onze wereld staat in brand. Niet alleen bossen maar ook steden zijn wereldwijd aan het branden. Allerlei maatschappelijke conflicten breken uit, ze verspreiden hun vlammen over de planeet: Algerije. Chili, Ecuador, Haïti, Hong Kong, Irak, Libanon, Soedan, noem maar op. In deze context van wereldomvattende strijd tegen de sociale hel van het neoliberale, gefinancialiseerde kapitalisme is er nog een massale opstand aan de gag in Iran, sinds 15 november 2019.
Tienduizenden Iraanse mensen protesteren in meer dan honderd steden in het gehele land, ontvonkt door een plotselinge verdriedubbeling van brandstofprijzen. Natuurlijk heeft de brandstofprijs op zich niet zo’n grote en wijdverspreide opstand losgemaakt. Het is eerder veertig jaar bestuur door een geprivilegieerde oligarchie gebaseerd op autoritarisme, systematische uitsluiting van tegenstanders, beroving en onteigening ide miljoenen mensen werkloos hebben gemaakt, of in hoge mate precair, waarbij zij van de fundamentele levensvoorwaarden zijn beroofd (onderwijs, gezondheidszorg, voeding en huisvesting).
Zoals een prijsverhoging van het metrokaartje van 30 peso’s het al woedende vuur in een inferno heeft veranderd in Chili,, zo heeft ook de brandstofprijs in Iran de opstand van nu ontvonkt (hetzelfde geldt voor de WhatsApp-belasting in Libanon, het schrappen van brandstofsubsidie in Ecuador enzovoort). “Het gaat niet om 30 peso’s” luidde een Chileens affiche “maar om dertig jaar neoliberalisme”.
Nu twee weken vecht het volk van Iran moedig tegen de zwaarbewapende mannen van het Islamitische Revolutionaire Wachterscorps en tegen het bewapende tuig van de stillenmilitie (bekend als Basij), die economisch afhankelijk zijn van het regime. Het volk had elk “recht” ter wereld om zich te verdedigen tegen het systematische geweld van de staat, om barricaden te bouwen in de straten, snelwegen te blokkeren, pleinen en rotondes te bezetten.
Zij die vergeten zijn en zij die onzichtbaar zijn in Iran hebben zich zichtbaar gemaakt door vuren aan te steken. Het vuur is voor deze mensen het gele hesje van de Franse overbodigen en proletariërs. Beide geven een stem aan de stemlozen. Terwijl de Perzische afdeling van de BBC TV en de reactionaire loyalistische media (Iran International, Manoto enz.) het liberale leerstuk van “vreedzaam beschaafd protest” voorschrijven, is de Iraanse jeugd zich bewust dat “een volk zonder haat niet kan overwinnen”, dat “materiële macht door materiële macht omvergeworpen moet worden” en dat zij het recht heeft zich legitiem te verdedigen tegen het staatsgeweld dat systematisch erop gericht is de burgers te doden.
“Genoeg is genoeg” is de boodschap van de mensen in het Mondiale Zuiden en verder. Zoals studenten in een van Teherans universiteiten hebben geroepen “de mensen zijn het zat, we hebben genoeg van de slavernij”. Zoals onze zusters en broeders in Irak en Libanon zijn de mensen van Iran het autoritaire kapitalisme geheel zat, dat hun leven tot een plantaardig bestaan terugbrengt, en de systematische corruptie die intrinsiek is aan het mafiakapitalisme, en het sub-imperialisme van de Islamitische Republiek in Irak, Libanon, Palestina, Syrië, Jemen en de gehele regio.
Ze verzetten zich niet alleen tegen de verdriedubbeling van de brandstofprijs maar tegen de Islamitische Republiek als geheel. Geen andere leuze, geroepen door onze kameraden in Libanon, kan de geest van verzet in de huidige conjunctuur beter uitdrukken: “alles betekent alles”
(كلن يعني كلن).
De heersende klasse heeft op deze radicale, praktische ontkenning van alle bestaande machten, geantwoord met een ijzeren vuist. Het systematische geweld dat de Islamitische Republiek toepast om de opstand tot staan te brengen is ongekend in schaal en intensiteit. De autoriteiten hebben het internet afgesloten, waardoor het land in een grote zwarte doos is veranderd, zodat de mensen straffeloos afgeslacht kunnen worden. Volgens Amnesty International zijn honderden gewond ,duizenden gearresteerd en zijn er “tenminste 106 demonstranten in 21 steden gedood”, hoewel “het echte dodental veel hoger zou kunnen zijn, waarbij sommige meldingen spreken van zeker tweehonderd doden”.
Er zijn veel video’s die laten zien hoe de politie demonstranten in het hoofd of de borst schieten, zoals we eerder in Irak hebben gezien. Dit is vooral in de Koerdische en Arabische provincies gebeurd, waar de gediscrimineerde mensen opnieuw vooraan staan in de opstand en de hoogste prijs betalen.
De Islamitische Republiek is tot dusverre geslaagd in het bereiken van zijn doelen. Ze hebben de gelegenheid te baat genomen die de VS-sancties boden om hun neoliberale dromen te verwezenlijken, om zowel het huidige begrotingstekort te herstellen en hun militaire ondernemingen in de regio op te voeren. Hiertoe hebben zijn het internet afgesloten om het afslachten van hun tegenstanders te vergemakkelijken. Vanuit internationaal gezichtspunt is er geen specifieke media-aandacht, geen internationale veroordeling van de staatsrepressie en heel weinig solidariteit van mondiaal links – met andere woorden, het bloedbad wordt in stilte uitgevoerd. Dit is mogelijk omdat, ook al hebben de onderdrukte klassen in Iran en het Midden-Oosten geen illusie over de “anti-imperialistische” rol van van de Islamitische Republiek, velen ter linkerzijde nog steeds geloven in de ideologische opvoering door het regime als zijnde een anti-imperialistische macht die de VS en zijn regionale bondgenoten weerstaat.
Links moet van de onderdrukte klassen leren dat het tegelijkertijd het VS-imperialisme (in het bijzonder de sancties door de VS) en de interventies van de Islamitische Republiek in de regio moet afwijzen.
Wij, ondertekenende academici en activisten dringen bij mondiaal links er op aan zijn stilte te verbreken en zijn solidariteit met de mensen van Iran en hun verzet te doen weten.
Het heeft voor ons geen zin om iets van de Islamitische Republiek te eisen. Maar wij vragen wel van onze kameraden en progressieve krachten over de gehele wereld – in iedere mogelijke vorm – om de stem te zijn van de onderdrukte mensen in Iran die door het afgedwongen isolement worden verstikt. Wij roepen ook internationaal links op om de gruweldaden van het regime tegen zijn eigen mensen te veroordelen.
Tenslotte zijn we solidair met de Iraanse demonstranten die hun waardigheid terugeisen door bezuinigingen, autoritarisme, militarisering van de maatschappij af te wijzen, alsook iedere andere vorm van overheersing die hun autonomie en vrijheid tegenhoudt.
