Het is allemaal een misverstand, een vergissing. Altijd, als je betrapt wordt.
Een moeder met een Marokkaans klinkende naam zocht een plaats voor haar dochter:
Ze (..) mailde met basisschool De Notenkraker in de Hoofddorppleinbuurt. Er zou geen plek zijn in groep drie, maar de moeder vertrouwde het niet. Daarop heeft ze met een ander adres en de naam Kim Schutte nogmaals gemaild. Voor haar fictieve dochtertje Victorine bleek ze wél op gesprek te kunnen komen. ‘Ik schrok ontzettend’, vertelt ze. ‘Ik hoopte namelijk echt dat mijn gevoel niet zou kloppen.’
Onder haar eigen naam vroeg ze nogmaals of het echt niet kon, het antwoord bleef nee. Onder de naam van Kim vroeg ze indien het gesprek goed zou verlopen wanneer er plek zou zijn. Het antwoord: na de kerstvakantie. ‘Dat was voor mij echt genoeg bevestiging dat mijn kinderen vanwege hun Marokkaanse achtergrond niet werden toegelaten’, stelt de moeder.
Men hoeft niet te denken dat het hier om een eenmalige “vergissing” gaat.
