Het land van Zwarte Piet
Is Nederland ooit niet zo (ultra)rechts geweest? Het was een land waar je je fatsoen diende te houden in het openbaar – daarmee werd de Superioriteit van Nederland al uitgedrukt. Tolerant, niet ruimhartig. Dat uitkeringstrekkers, pardon uitkeringsgerechtigden, profiteurs waren mocht je inderdaad nauwelijks zeggen – tegenwoordig mag je alles zeggen en dat wordt begeleid door gehuil dat je niets meer mag zeggen. Het vernislaagje is weg. Paradoxaal verlang je dan terug naar de tijd waarin er ouderwets gehuicheld werd.
Intellectuelen
In Nederland kun je de erudiet uithangen door te babbelen over boeken die je niet gelezen hebt. Misschien heb je een boekje over een boekje gelezen – daar is in Nederland al jaren Markt voor. En de Intellectueel in het Publieke Debat is zelden of nooit vrouw, of niet-wit. Gloria Wekker of Marianne Thieme zijn activisten. Frits Bolkestein, Paul Scheffer of Thierry Baudet, dat zijn de intellectuelen!
Een hoogte- of dieptepunt (het is wezenlijk hetzelfde) is het Publieke Debat na het interview van Kwezel Klei met Willem Schinkel voor een of andere obscure website. Dat interview hebben de Nationale Intellectuelen dan wel gelezen. En ze hebben een Gefundeerd Oordeel: Schinkel is een neomarxist, stalinist, identiteitsdenker die nodig van de universiteit verwijderd dient te worden. Nooit ruimhartig, ook niet meer tolerant Nederland. En natuurlijk Erudiet Nederland.
Communist
Als mij gevraagd zou worden of ik communist was, door een onwetende aangaande de stromingen ter linkerzijde, voor een Medium (een media zullen ze het noemen) dan zou ik eerlijkheidshalve niet zomaar nee antwoorden. Indachtig hoe niet alleen christen-anarchisten oordeelden over de vroegste christenen zou ik waarschijnlijk ja antwoorden. In de liberale belevingswereld is iedere toespeling op gemeenschappelijk bezit van (productie)middelen Ondenkbare Misdunk, en communisme dat was van voor de val van de Muur.
Ik heb geen idee of Schinkel zijn antwoord aan Kwezel Klei heeft gekwalificeerd. De Citerende Intellectuelen weten er in ieder geval raad mee.
Kropotkin noemde zich net zo gemakkelijk communist tot de putschisten van Rusland 1917 zich die term toeëigenden.
Marxist en bijbel
Schinkel (en Van Reekum) citeren den alten Karl nauwelijks. Wel Günther Anders en Walter Benjamin, ooit (de eerste losjes, maar wat zal het donderen) verbonden aan het Institut für Sozialforschung, beter bekend als de Frankfurter Schule. Niet dat de babbelende Nederlandse Intellectuelen dat weten, maar als je het hun vertelt zijn zij meteen thuis. Cultuurmarxisten! Verdervers van de Volksziel, al mag je dat nog net niet zeggen als centristische Zelfbenoemde Intellectueel. Dus ook dan zijn we thuis.
Schinkel (en Van Reekum) citeren veel vaker de oudste christelijke geschriften, de brieven van Apostel Paulus, en een enkele keer verder de bijbel. Noem mij eens een stalinist die dat ook zou doen. Schinkel heeft mij door te schrijven of te spreken over kairos tot deze stalinistische geschriften geïnspireerd. Ik vond het hubris, een bevriende theologe noemde het nodig en op tijd. Zij heeft zich er inmiddels op gestort en het is haar wel toevertrouwd.
Ook Kwezel Klei heeft geen boodschap aan de bijbelse bronnen van Schinkel.
– Meer volgt –
