Wanneer ben je ‘een ondernemer’? De Nederlandse maatschappij heeft haar mond vaak vol over zogenaamde ‘ondernemers’.
Maar wie onderneemt er nou? Is niet alles ondernemen? Als ik nu naar de bakker ga en een brood koop, dan onderneem ik toch. Als de bakker het brood snijdt en in een tasje doet, dan onderneemt hij/zij toch iets. Hij/zij zet energie in, om het een en ander in gang te zetten. Oftewel, iets ‘ondernemen’.
Ik kende een jongeman, die bij mij op school zat. Hij erfde van zijn ouders een hotel, dat al goed liep. Hier verdiende hij bakken en bakken met geld mee. Hij hoefde er niets voor te doen, want het pand werd gewoon verhuurd. Het enige dat hij hoefde te doen, was geld innen, profiteren van kapitaal, dat door zijn ouders en diens ouders gefaciliteerd is. Deze jongeman werd door iedereen ‘een ondernemer’ genoemd. Maar ik ken maar weinig mensen die zo weinig ‘ondernomen’ hebben in hun bestaan. De mensen die voor deze jongeman de wc schrobben, zijn overigens geen ‘ondernemers’, zij ondernemen niets…..
Daarnaast, men heeft het altijd over ‘risico nemen’. Je neemt zogenaamd ‘een risico’ en daarom verdien je dat geld. Maar waarom zijn ‘risico’s’ heilig? Als ik van een rots, naar een andere rots spring en daarmee een klif overbrug, dan neem ik een risico..Nou en? Als ik ruzie zoek in de discotheek, neem ik ‘een risico’. En dan? Verdien ik dan een lintje?
Misschien wil ik helemaal geen ‘risico’s’ nemen. Ik zit niet in het circus, ik ben geen leeuwentemmer. Ik word wakker, scheer me, ga onder de douche en zet een kop koffie. Meer ‘risico’ ga ik niet nemen. Volgens het neoliberalisme ben ik dan ‘minder waard’, dan iemand die wakker wordt en dan tienduizend euro investeert, in een of ander project. Risico, is namelijk het altaar, het afgodbeeld.
Vele artiesten, filosofen en wetenschappers, namen niet eens per se allerlei ‘risico’. Mondriaan, besteedde zijn vrije tijd, aan het maken van zijn doeken. Iets dat niet per se ‘een risico’ was. Youtubers zetten een channel op en maken plezier. Soms zijn ze succesvol, soms niet, maar dit is niet per se ‘een risico’, dat dan ‘beloond’ wordt. Youtube is immers gratis en vloggen ook. Zoveel ‘onderneemt’ men dus niet. Men is blij met succes, maar velen nemen een klein aantal viewers ook gewoon voor lief.
Conclusie
Neoliberalisme en zijn ‘ondernemerschaps’-cultus, is zwaar achterhaald en iedereen met een intelligentie, groter dan de intelligentie van een komkommer, begrijpt waarom.
