31 augustus 1974, als op een na laatste Westeuropese staat verbiedt Nederland aan zijn staatsburgers medewerking aan buitengaatse radio of televisie.
Om 18 uur stopt Veronica, heel melodramatisch zoals het past bij rechtse bommengooiers, met een snik over de Nederlandse democratie en het Wilhelmus.
Mijn flatgenoten en ik lagen te rollen van het lachen.
Radio Atlantis stopte om 19 uur, met dramatisch herhaalde kreet: “We komen terug!”
Dat leek te gebeuren, maar Britse politie maakte er al in de proeffase een einde aan, december 1974.
Radio North Sea / Nordsee / Noordzee sloot omstreeks 20 uur, het was niet zo precies.
De draaggolf werd tot slot gevuld met zeegolfgeluiden.
Mi Amigo en Caroline bleven. Niet met veel tamtam, maar alsof het zo hoorde.
Om middernacht begroette Tony Allan de Nederlandse minister Van Doorn die de wet had aangezwengeld. Met deze plaat (die had een traditie, Johnny Walker draaide hem vanaf hetzelfde schip om middernacht op 15 augustus 1967):
