Tottenham Hotspur – Liverpool was het affiche van de finale van de Champions League. De twee Engelse clubs gingen ervoor. Hoe Engels overigens? Hier volgt een discriminerende kijk. Discriminerend in de oorspronkelijke zin van onderscheid makend en niet in de negatieve betekenis van het huidige gebruik van de term. Het onderscheid heeft betrekking op de wortels van de clubs en de voetballers die er spelen. Van clubs uit de Engelse competitie zou je verwachten dat er grotendeels Engelse spelers meedoen. En inderdaad stonden er bij de aftrap zeven Engelsen in het veld. Daarnaast maakten drie Brazilianen, twee Belgen, twee Fransen, twee Nederlanders, een Deen, een Egyptenaar, een Kameroener, een Zuid-Koreaan, een Senegalees en een Schot deel uit van de basisopstellingen.
Ligt deze diversiteit aan de trainers? Zijn Mauricio Pochettino en Jürgen Klopp geselecteerd vanwege hun politiek correcte opvattingen? Ze zijn natuurlijk geen Engelsen en voorkeur voor spelers uit Albion zit niet in hun bloed. Hun afkomst is echter evenzeer onderdeel van het systeem dat spelers uit allerlei windrichtingen bij elkaar brengt. Het systeem stelt overwinningen voorop. Het doet er niet toe waar je vandaan komt of hoe je eruit ziet. Het enige dat telt zijn je voetbalcapaciteiten. Het blijkt dat goede voetballers overal ter wereld vandaan kunnen komen. Natuurlijk zijn bepaalde landen daarbij onder meer qua voetbalcultuur of klimatologische omstandigheden in het voordeel – niet geheel toevallig deden er twee voetballers uit het kleine Nederland mee – maar dat is niet doorslaggevend.
Geeft zo’n voetbalfinale een blik in de toekomst? Niet in de nabije toekomst valt te vrezen. Wanneer de droom van Martin Luther King in het topvoetbal realiteit is dat je niet wordt beoordeeld op je huidskleur, gaat het in de rest van de maatschappij maar al te vaak over halal en haram, wat toegestaan is en wat niet. Haram zou vermenging van mensen van allerlei afkomst en culturen zijn. Dan komen we te midden van de brokstukken te staan van wat ooit de grootste en mooiste beschaving was die de wereld ooit heeft gekend, om het in baudetiaanse woorden uit te drukken. Maar alle onheilsprofeten kunnen gelukkig niet de realiteit omvormen en die is dat talenten op allerhande gebieden in de hele wereld verspreid zitten. Niet alleen uit moreel oogpunt, maar ook economisch is het voor alle maatschappijen van belang dat talenten zich onbelemmerd kunnen ontplooien. Dat deze uil van Minerva in de huidige duisternis van de xenofobie een grote vlucht mag maken.
