Pete Shelley, de leadzanger, gitarist en belangrijkste songschrijver van The Buzzcocks is gisteren op 63-jarige leeftijd overleden aan een hartaanval. Zijn dood kwam volledig onverwacht, Shelley had voor zover bekend geen gezondheidsklachten.
Buzzcocks werden in februari 1976 opgericht door de Mancunians Shelley en Howard Devoto. Na een bezoek aan de destijds nog embryonale punkscene in de Britse hoofdstad wisten ze de Sex Pistols te strikken voor een concert in Manchester. Een gepland optreden als voorprogramma van de Pistols ging niet door omdat de jongens aan de vooravond van het concert ruzie kregen en Devoto en Shelley plotseling zonder basgitarist en drummer zaten. Zes weken later kwamen de Pistols opnieuw naar Manchester. Devoto en Shelley hadden de personele problemen opgelost en slaagden er dit keer wél in het voorprogramma te verzorgen.
In februari ’77 verscheen de EP Spiral Scratch, een van de eerste Britse punkplaten, met o.a. de klassieker Boredom (“Ï’m a-livin’ in this movie. but it doesn’t move me”). Vlak voór de release van Spiral Scratch verliet Devoto uit cynisme over de snel groeiende punkscene de band, waarmee Shelly én de enige voorman én de belangrijkste songschrijver van The Buzzcocks werd.
Onder leiding van Shelley produceerde de band tussen 1977 en 1980 een hele trits klassieke songs (deels verzameld op het album Singles Going Steady) waarop de energie van punk werd gecombineerd met Shelley’s gevoel voor een goede hook en dito melodie.
Shelley was een unieke stem binnen de vanaf dag één zwaar gepolitiseerde Britse punkscene. De meeste songs van Buzzcocks gaan over the politics of sex en staan mijlenver van het nihilisme van The Sex Pistols en het links-radicale gedachtegoed dat The Clash uitdroeg. Niet dat Shelley altijd even subtiel was, getuige de tekst van Orgasm Addict,over een aan masturbatie verslaafde tiener (You get in a heat/You get in a sulk/But you still keep on beatin’/Your meat to pulp). Meestal is de boodschap echter gecodeerd, de meer expliciete teksten bewaarde Shelley voor zijn solowerk.
Het is moeilijk kiezen uit het omvangrijke oeuvre van Shelley, maar de áller-állermooiste song van Buzzcocks is wat mij betreft toch wel dit perfecte staaltje poppunk:
https://www.youtube.com/watch?v=TDYy_FVStR0
Promises
Ina’s keuze stamt uit de beginperiode, toen Howard Devoto nog deel uitmaakte van de band. Afkomstig van de Spiral Scratch EP.
Breakdown
Gabi’s keuze:
Ever fallen in love (with someone you shouldn’t have)
Voor AJvdK geldt dezelfde keuze als die van Gabi, maar hij wijst op de nr. 1 aller tijden van het station waar hij van 1980-87 bij en voor gewerkt heeft, RVZ:
What do I get?
Nr. 2 was trouwens Ever fallen…
Redacteur Laurent (Yes, Genesis, Allan Holdsworth) laat weten geen mening te hebben over Buzzcocks.
