(…)Na de Koude Oorlog nam de steun voor Mobutu af en massa’s gewone Congolezen stortten zich op de mijnbouw in de hoop ervan te kunnen leven. Vandaag zijn er nog honderdduizenden van deze mijnbouwers actief. Voor niet veel meer dan een dollar per dag zijn ze voetsoldaten van de hightechsector. Met minimaal gereedschap winnen ze niet alleen koper en goud, maar ook chemische elementen zoals coltan, wolfraam en tantalium.
Deze ongereguleerde exploitatie heeft conflicten in het land aangejaagd. Een deel van de mijnbouwterreinen staat onder controle van soldaten of rebellen, die “rente” eisen voordat de mineralen hun weg vinden naar Aziatische producenten en westerse markten.
(…)Congo telt ongeveer 120 verschillende gewapende groepen. Wegblokkades zijn essentieel voor hen om te overleven. Dit geldt vooral voor rebellenleiders in gebieden waar geen mineralen zijn.
Overal in het oosten van Congo, waar gewapende partijen verdwijnen bij mijnen, verschijnen eenvoudig wegversperringen waarmee zij hun activiteiten financieren. De Congolese wegen zijn een magneet voor afpersingspraktijken, want iedereen moet met zijn producten naar de markt. (Lees verder bij de bron van dit artikel)
Via:: dewereldmorgen.be
