Vandaag werd bekend gemaakt dat Elvis Costello een tournee afbreekt vanwege een agressieve vorm van kanker.
De eerste keer dat ik Elvis Costello hoorde was op Pinkpop 1979, toen dat nog plaats kon vinden in een park in de bepaald bescheiden plaats Geleen te Zuid-Limburg, slechts vijf kilometer fietsen van Beek, waar ik grotendeels opgroeide.
Ik had een vervalst kaartje, overigens, tot mijn schande. Ik zou dat daarna nooit meer doen, maar ik was nog slechts 15. En 25 gulden of daaromtrent was toch best veel in 1979.
Pinkpop had in die jaren een griezelig talent in het selecteren van bands die nog net niet heel bekend waren, maar één of twee jaar later wereldacts bleken te zijn geworden. Van dat specifieke jaar herinner ik me Dire Straits, Rush, Uriah Heep (ok, die waren op weg naar de uitgang en ook niet heel goed), Elvis Costello en The Police (gedurende welk concert ik door mijn broer uit de menigte gesleept moest worden, omdat ik flauwgevallen was. Dit was niet vanwege mijn wanhopige liefde voor Sting of iets dergelijks, maar omdat, zoals ik later ontdekte, ik niet te lang moet blijven staan in grote warmte of zuurstofarme omgevingen. Gelukkig voor mijn broer woog ik in die dagen bijna niks).
Terug naar Elvis Costello. Ik heb er geen albums van, ken ook alleen de hits van hem. Deze vond ik altijd zo vrolijk en motiverend. Maar als je de tekst leest blijkt het te gaan over hoe de kanslozen altijd in legers terecht komen om daar te sneuvelen:
Het is een bepaalde vorm van muziek waarvan ik weet dat die bestaat. Volkomen deprimerende ideeën in heel vrolijke liedjes stoppen. Ik begrijp het wel, maar kan er emotioneel niet bij. De muziek is te dominant voor mij. Als ik dit nummer hoorde werd ik er heel vrolijk van, het is muzikaal echt heel leuk. Ik heb altijd behoorlijk goed Engels gesproken, maar toch gaat het in liedjes vaak te snel en kreeg ik vaak de betekenis niet mee totdat ik de tekst las, en in de jaren zeventig/tachtig – zonder internet – had je geen andere bron dan de hoes van de LP/CD als je het album niet gekocht had.
Hoe dan ook; een artiest als Elvis Costello zou niet zo jong een dergelijk fatale ziekte moeten krijgen.
