Zijn muziek had ik wel gehoord, mijn zus had wat plaatjes van hem. Ik had er niet zozeer een mening over, de Shadows spraken mij meer aan.
Toen zag ik zijn foto in een “tienerblad” en ik was compleet van de kaart. Wat een knappe vent. Ik weet niet of ik in termen van “jongen” kon denken, ik moet negen geweest zijn.
De ontmoeting heeft mij in mijn verder bestaan wel in hoge mate gesterkt in wantrouwen jegens mannen die er zo zeker van zijn dat zij “hetero” zijn, “er wel pap van lusten”.
Maar tegenover zijn muziek heb ik mijn reserves gehouden.
Op dit nummer na. Weet ook niet waarom. Het raakte iets. Intussen was ik vijftien.
I’m just a little tin soldier in your hands
I’m good for nothing but to obey your commands
You’ve never really loved me I know
So wind me up, let me go
I’m just a play thing till you see someone else
And then you leave me alone on the shelf
But even tin soldiers have hearts, don’t you know?
So wind me up, let me go
You don’t really need me, you’ve a hundred other toys
And tear drops don’t look good in the eyes of soldier boys
So pick me up and hold me one more time
That’s just consolation for this heart of mine
Whisper a sweet word to the one who loves you so
Then wind me up, let me go
Then wind me up, let me go
Let me go
Wind me up, let me go, Cliff Richard, 1965.
