Hoe geraakt de mensheid bevrijd van de neoliberale lucht die ze nu al bijna vijftig jaar inademt? Dat is de hamvraag die ter linkerzijde aan de orde is. Heel wat recente publicaties gaande van Naomi Klein, over Paul Mason, Terry Eagleton, David Graeber, Karen Vintges en – dichter bij ons – Ludo De Witte, Thomas Decreus, Dirk Barrez, Rik Pinxten en nog zovele anderen dragen daartoe ideeën aan.
Het is in die rij van denkers annex activisten (of andersom) dat het laatste boek ‘Uit de puinhopen’ van de Engelse zoöloog en columnist voor ‘The Guardian’ George Monbiot om verschillende redenen zeker een ereplaats verdient. De auteur lag o.a. mee aan de basis van The Land is Ours, een geweldloze Britse campagne voor het recht om door het platteland te trekken.
Monbiot komt niet uit de traditionele marxistische stal waarin een geëigend en vaak steriel jargon gehanteerd wordt; deze bioloog van origine met een zeer goede pen heeft zich ontwikkeld van een ecologisch tot een algemeen politiek denker en activist.
Dat blijkt ook de evolutie van de boeken die hij in de loop van de voorbije twee decennia geregeld publiceerde. Enkele titels: The Age of Consent (2003), Manifesto for a New World Order (2004), Heat: How to Stop the Planet Burning (2006 ), Bring on the Apocalypse: Six Arguments for Global Justice ( 2008) Feral: Searching for Enchantment on the Frontiers of Rewilding (2013), How Did We Get into This Mess?: Politics, Equality ( 2016).
(Lees verder bij de bron van dit artikel)
Via:: dewereldmorgen.be
