Ludo De Witte reageert op de recente lezing van Gloria Wekker in het Brussels Kaaitheater. Hij kan zich zo goed als volledig vinden in haar analyse, maar vindt ze onvolledig. “Ze rept geen woord over de rol van het actuele imperialisme in de handhaving van dat “witte” superioriteitsdenken”.
The world is not white …
White is a metaphor for power,
Simply a way of describing Chase Manhattan Bank
James Baldwin
Er is “white innocence”, geen twijfel mogelijk, maar laten we het ook eens over “academic innocence” hebben. Ik beluisterde via het internet de conferentie van professor Gloria Wekker in het Kaaitheater over “white innocence”.
WoWmen 2018 | Gloria Wekker on White Innocence from Kaaitheater on Vimeo.
Vrijwel met alles wat ze zegt, ga ik akkoord. En dat vrijwel alles slaat op de vreemde mix van onwetendheid, verdringing en bewuste ontkenning door “witte” mensen van de materiële voordelen die slavernij en kolonialisme “het Noorden” opbrachten, en hoe dat gepaard gaat met gevoelens van “superioriteit” tegenover de volkeren die deep down under werden geëxploiteerd.
Helemaal mee eens. Het klinkt me zelfs banaal in de oren, ik ben dan ook al drie decennia bezig met mensen te herinneren aan het koloniale verleden van België en zijn buurlanden. Even pertinent is de aandacht vestigen op de micro-agressies waaraan niet-witte mensen vrijwel permanent worden blootgesteld, en die zijn ingegeven door monoculturele, xenofobe en/of racistische opvattingen en houdingen, diep ingesleten in onze samenlevingen en waarvan we allemaal, willen of niet, op een of andere manier dragers van zijn.
Prima. Al is het niet zo dat er op het discours van Wekker niets aan te merken valt: ze verschaft geen inzicht in hoe onze “witte” samenlevingen in het Noorden moeten geanalyseerd worden als een reeks van klassenmaatschappijen waarin niet iedereen op dezelfde manier van die exploitatie heeft geprofiteerd, en evenmin komen we te weten hoe dat superieur besef verschillend inwerkte op verschillende sociale groepen en hoe daartegen is gestreden en nog wordt gestreden.
Wekker brengt een louter beschrijvend discours. Het blijft een analyse aan de oppervlakte, gefocust op microrelaties en gevangen in een moreel en etnisch-cultureel frame, zonder een inbedding in een historische analyse van macht en krachtsverhoudingen tussen groepen en klassen. (Binnenkort kom ik daarop terug, met een historisch-materialistische analyse.)
(Lees verder bij de bron van dit artikel)
Via:: dewereldmorgen.be
