In Het Middellandse Zee gebied is het niet alleen de EU-Turkije-deal die zorgt voor onrecht en onrechtmatigheid ten aanzien van migrerende mensen, op hun vlucht voor oorlog of andere omstandigheden. Er is een oorlog gaande tegen deze mensen en de mensen die hen willen helpen.
De Spaanse organisatie Proactiva Open Arms voert sinds oktober 2015 reddingsacties uit op de Middellandse Zee. Met hun schepen zijn ze voortdurend – bij nacht en ontij – in de weer, om boten in nood en drenkelingen in veiligheid te brengen. Daarbij komen ze regelmatig in conflict met de Europese grensbewaker Frontex, Italiaanse regering en kustwacht, en de Libische kustwacht.
Op 16 maart dreigde de Libische kustwacht gericht te zullen gaan schieten indien de bemanning van een Open Arms reddingsschip niet de 218 mensen, die ze net van de verdrinkingsdood hadden gered, zouden overdragen aan de Libiërs. Dit werd geweigerd vanwege de onveiligheid voor migranten in Libië.
Twee dagen later werd het schip door Italië in beslag genomen en de organisatie en de schipper werden in staat van beschuldiging gesteld voor medewerking aan een criminele organisatie in mensensmokkel.
Het politieke frame is dat reddingsacties mensensmokkelaars in de kaart spelen. Gesuggereerd wordt dat er een samenwerking bestaat tussen smokkelaars en redders. Het is een treurige gang van zaken waarbij het redden van mensen wordt gecriminaliseerd.
Martijn Stronks legt in NRC goed uit hoe gewiekst het frame werkt en hoe dat in combinatie met de Turkijedeal leidt tot een steeds harder wordend beleid en de veronachtzaming van mensenrechten. Wrang is dat volgens migratiedeskundigen dit beleid contraproductief is.
Europa roept met dit beleid een enorme schande af over zich zelf.
Wanneer zullen onze politici gaan inzien dat hun beleid immoreel is; dat mensen sterven als gevolg van dit beleid. Aan journalisten de taak de praatjes door te prikken waarmee politici en beleidsmakers dit beleid verdedigen en zichzelf feliciteren met de resultaten. Het beleid is door en door verrot.
