Ik werd geconfronteerd met dat vreselijk PVV-spotje toen ik naar het verschrikkelijke ‘De Wereld Draait Door’ zat te kijken. Pulserende, hypnotiserende grote letters en woorden die de dreiging van de islam bij mij deden binnenkomen alsof ik waanzinnig aan het worden was. “Here’s Johnny,” dacht ik bij mezelf. De waanzin van Geert Wilders in een Calimero-notendop in koeienletters pulserend op uw tv.
Natuurlijk gaat Geert ver over de schreef. Natuurlijk is dit een staaltje haatspraak en angst aanjagen van de overtreffende plank. Natuurlijk wordt er geprotesteerd. Natuurlijk zegt Wierd Duk dat dit geen racisme is. Allemaal voorspelbaar en gesneden koek.
Ik denk dat Geert Wilders gek aan het worden is. Knettergek. De wanhoop nabij. ‘Der Untergang’ uit de polder. Geert die wanhopig zijn minions uitlegt hoe de linkse antifa alsnog verdreven kan worden uit, laten we zeggen, de shariadriehoek.
Of de schellen van de ogen van zijn volgelingen zijn gevallen is maar de vraag. Als je jarenlang de bruine bagger van Geert Wilders voor zoete koek hebt geslikt wil je niet anders meer vreten, kán je niets anders meer vreten.
Hoe het met Geert Wilders zal aflopen? Ik weet het niet. Maar als ik naar de geschiedenis kijk heb ik zo mijn gevoelens en gedachten. En heb ik beeld bij de waanzin.
