“De nieuwe Keynes!” Je mag Kate Raworth en haar boek “Donut Economie” gerust een hype noemen. Maar is haar alternatief wel echt een alternatief?
Het is een hit. Veel mensen zijn erg enthousiast, zeker sinds de uitzending van VPRO Tegenlicht over haar.
Waarom, en valt er een deukje in de donut te schoppen?
Kate Raworth
Kate Raworth is interessant, erg goed van de tongriem gesneden en voor veel mensen inspirerend. Ze heeft economie gestudeerd, maar komt uit de wereld rond Oxfam, en valt ‘economie’ zoals het op school wordt gedoceerd frontaal aan.
Probleem
Haar centrale idee is dat de neoliberale doctrine (zoals die nog altijd van ‘links’ tot rechts wordt aangehangen) volkomen is verouderd. In die economische theorie, die (nog) oppermachtig is en die politiek en de levens van burgers beheerst, moet de economie alsmaar groeien. Zo niet, dan breekt er crisis uit.
Maar, zegt Raworth zeer terecht, we weten al dat dit larie is. We kunnen niet eeuwig groeien, de wereld gaat er aan. Klimaatverandering, vervuiling, oprakende brandstoffen, enzovoorts. We moeten dus ophouden met groeien.
Bovendien, zegt ze, is er iets anders aan de hand. We buiten niet alleen de natuur, maar ook de mensen uit. De ongelijkheid van inkomen en vooral vermogen wordt alleen maar groter.
We zeggen nu al decennia tegen elkaar dat als de economie nu maar groeit, dat arme mensen dan vanzelf meer krijgen: “trickle-down economics” noemen we dat. Maar dat is gewoon een sprookje. De kloof groeit in plaats van dat ze kleiner wordt.
