Wilders verliest eindelijk duidelijk aanhang. Indicatie daarvoor is dat er zowaar in De Telegraaf een negatief artikel is verschenen over de achterlijke roeptoeters die zich als PVV-kandidaat verkiesbaar willen stellen voor de gemeenteraadsverkiezingen van 21 maart. Regelmatig zijn ze openlijk racist en/of neonazi. De oorzaak van het abominabele peil van de kandidaten is het gebrek aan partijstructuur van de PVV. Zonder de aloude partijorganisatie, waarin men elkaar kan beoordelen op kwaliteit, blijkt het uitermate lastig geschikte mensen te selecteren.
De reden voor Wilders om via het PVV-vehikel mee te doen aan de gemeenteraadsverkiezingen is de concurrent op de extreemrechtse flank: het FvD. Als Wilders in de gemeenten nauwelijks raadsleden krijgt en Baudet hem op lokaal niveau overvleugelt, is dat op termijn einde verhaal voor Wilders. Kiezers willen ook plaatselijk hun stem kunnen uiten tegen alles wat beschaving inhoudt. Zonder PVV-vertegenwoordigers komen de extreemrechtse stemmen voor het oprapen te liggen door de in gemeenteraden gesettelde FvD-kandidaten.
Aan de kracht van partijorganisatie had ik niet gedacht toen ik me eerder in Wilders voortdurend buitenspel maar komt nieuwe rechtsbuiten Baudet opzetten? afvroeg of Baudet Wilders’ kiesvolk kon inpalmen. Vier maanden geleden meende ik nog dat Baudet op bepaalde punten, met name op het issue van de Nederlandse identiteit, te soft zou zijn voor een aanzienlijk deel van extreemrechts in vergelijking met Wilders – Baudet heeft (had inmiddels?) een Iraanse vriendin. Nu veronderstel ik dat Wilders vanwege zijn de facto onbestaande partij Baudet niet kan bijsloffen.
Voor de kracht van extreemrechts in Nederland maakt de onderlinge positiewisseling tussen Wilders en Baudet niet uit. Die blijft te groot. Maar misschien leert een deel van links van dit verhaal. Organisatie in een politieke partij is nog steeds de beste manier om politiek winst te halen. Beter dan via een beweging of een anderszins losse structuur.
