Emile Roemer is opgestapt als SP-leider. Hij draagt de fakkel over aan Lilian Marijnissen, de dochter van Jan Marijnissen.
Roemer heeft gisteren zijn besluit al meegedeeld aan de fractie. Die verkoos vervolgens Marijnissen boven de andere kandidate, Sadet Karabulut. 
De SP heeft altijd geworsteld met de opvolging van Jan Marijnissen. Zijn directe opvolgster Agnes Kant kon niet goed omgaan met de druk die het fractievoorzitterschap met zich meebracht, sloeg een te schelle toon aan en leed een zware nederlaag bij de parlementsverkiezingen van 2010. Haar opvolger Roemer – tot dan toe buiten de partij volledig onbekend – deed het aanvankelijk goed in de peilingen, maar zakte later weg, mede door een onhandig en weifelachtig optreden in de aanloop naar verkiezingen. Roemer wordt algemeen gezien als een aardige vent die helaas over onvoldoende scherpte en charisma beschikt.
Dat gezegd zijnde is de keuze voor Marijnissen wel een érg ongelukkige, nog los van het voor de hand liggende verwijt van nepotisme. Dat de SP de afgelopen jaren langzaam is weggezakt, is niet alleen te wijten aan het politieke falen van Roemer. Op de politieke keuzes van de partijleiding valt nogal wat af te dingen, evenals op het interne democratische gehalte van de partij. De SP slaagt er niet in nieuwe doelgroepen te bereiken (jongeren, allochtonen) en probeert daar ook niet serieus werk van te maken. Doodzonde, want het potentieel is zeker aanwezig. Wat Corbyn en Sanders in GB respectievelijk de VS lukt, zou de SP ook in Nederland moeten kunnen lukken. Daar is echter een fundamentele koerswijziging voor nodig. Een koerswijziging die er onder partijconservatieven als Marijnissen en voorzitter Ron Meyer gegarandeerd niet gaat komen.
