De vliegen die hun merkwaardige hoeken maken om de lamp.
De zwermen maartse vliegen die er eigenlijk in april zijn, en de vliegen zijn muggen. Nee, ze steken niet.
Sprinkhanen die opspringen als je door een grasveld loopt.
Rupsen die je kunt vangen en kweken om het proces van verpopping en uitkomen als vlinder waar te nemen.
George Monbiot heeft het over dat laatste, hoe hij ondanks naarstig speuren maar een enkele rups tegenkwam.
Voorbij, voorbij, al zal het voor de meesten opvallen in de vorm van niet meer “vieze” voorruiten, koplampen of bumpers, omdat er geen insecten meer te pletter worden geslagen tegen de auto.
En waarom moet een onderzoek van amateur-veldbiologen met harde cijfers onthullen wat iedereen die niet te jong is om ze niet meegemaakt te hebben over de insecten van weleer met eigen ogen kan waarnemen. George Monbiot:
Onderzoeken over langere perioden van deze soort bestaan eenvoudigweg elders niet. Dit ontbreken weerspiegeld de verwrongen prioriteiten van de natuurwetenschap. Er zijn eindeloze mogelijkheden tot financiering van onderzoek hoe insecten te doden, maar er is nauwelijks geld beschikbaar voor onderzoek naar wat de gevolgen van dit afslachten zijn.
Wat mij ook nog steeds verbaast: het Duitse onderzoek is al in mei gepubliceerd. Hoe kan er nu pas ophef over zijn?
En hoe blijvend zal die ophef zijn?
De lui die de vervuiling willen laten doorgaan hebben liever dat u zich opwindt over een moskee in de buurt.
Pingback: Het heilige leven van kevers – een bekentenisverhaal | Krapuul
Pingback: Het heilige leven van kevers – een bekentenisverhaal – Krapuul