Robert Mugabe, de lichtelijk narcistische dictator president van Zimbabwe, wordt dan tóch geen goodwillambassadeur voor de World Health Organization (WHO). De directeur van de WHO, Tedros Adhanom Ghebreyesus, zegt na ‘zorgvuldig geluisterd te hebben naar alle bezwaren’ terug te komen op zijn eerdere beslissing Mugabe aan te stellen als ambassadeur.
Op Mugabe’s aanstelling werd veel kritiek geleverd, naar het schijnt ook binnen de WHO. Onder Mugabe’s bewind is de gezondheidszorg in Zimbabwe volledig ingestort. Artsen en verplegend personeel worden slecht of helemaal niet betaald, er zijn amper medicijnen beschikbaar en Mugabe reist voor zijn eigen medische behandelingen naar het buitenland, iets wat de gemiddelde inwoner van Zimbabwe zich uiteraard niet kan veroorloven.
Los van de puinhoop die hij van de gezondheidszorg in zijn land heeft gemaakt, gedraagt Mugabe zich ook nog eens als een dictator. Human Rights Watch over Zimbabwe:
The government of President Robert Mugabe continues to violate human rights without regard to protections in the country’s 2013 constitution. It has intensified repression against thousands of people who peacefully protest human rights violations and the deteriorating economic situation. Police use excessive force to crush dissent, and violate the basic rights of civil society activists, human rights defenders, journalists, and government opponents. Widespread impunity for abuses by the police and state security agents remains. President Mugabe has undermined the independence of the judiciary and of the Zimbabwe Human Rights Commission (ZHRC) through verbal assaults on the two institutions.
Mugabe is inmiddels 93. Hij is al sinds 1980 regeringsleider van Zimbabwe, eerst als premier en vanaf 1987 als president. Met oppositie heeft Mugabe niet veel op: die wordt monddood gemaakt of verdwijnt achter de tralies. En hij heeft een in de internationale publiciteit niet vermeldenswaardig gevonden genocidale oorlog in eigen land gevoerd tegen de Ndebele.
Mugabe had beslist zijn verdiensten in de strijd tegen de witte minderheidsregering die tot 1980 het land regeerde, maar is daarna hard door de mand gevallen als een nare, autoritaire leider die niet tegengesproken wenst te worden. Van de economie heeft hij een puinzooi gemaakt en een groot deel van de bevolking is inmiddels afhankelijk van voedselhulp.
