(…)Schleyer, geboren op 1 mei 1915 in een gezin dat zich al snel tot het nationaal-socialisme had bekeerd, werd op 1 maart 1931 lid van de Hitler-Jugend en op 30 juni 1933 trad hij toe tot de SS (lidnummer: 227.014). Als student aan de universiteit van Heidelberg werd SS-er Gustav Adolf Scheel, leider van de Heidelberger afdeling van de “Nationalsozialistische Deutsche Studentenbund” (NSDStB), zijn mentor. Scheel, door Hitler in 1936 tot Reichsstudentenführers benoemd, zuiverde de Duitse studentenvereniging van “staatsvijandige elementen” en was mede-organisator van de boekverbrandingen. De NSDStB functioneerde als een kaderschool voor de nazi-elite en de nazi-vernietigingsmachine. In deze wereld maakte Schleyer snel carrière. Na Heidelberg volgde Innsbruck, sinds de Anschluss van 1938 bij het Duitse Rijk. In opdracht van Scheel zuiverden Schleyer en zijn mede-SS-ers de universiteit politiek en racistisch. SS-Standarte 87, waar Schleyer ook toe behoorde, leidde de Kristallnacht, de pogrom van 9 november 1938, in de Oostenrijkse stad. “Alle SS-Männer die an der Morden von Innsbruck beteiligt ware, waren alte Kämpfer, die Hitler fanatisch ergeben ware, extreme Antisemiten und beispielhafte Mitglieder des Ordens”, schrijft historicus Sal Friedländer. Cynisch genoeg ontving Schleyer in 1970 een eredoctoraat van de Universiteit van Innsbruck.
Met Kerst 1938 verloofde Schleyer zich met Waltrude Ketterer, dochter van Emil Ketterer, die betrokken was bij de Hitler-Putsch van 1923, lid van de NSDAP met lidnummer 697 en als functionaris van het “NS-Ärztebundes” verantwoordelijk voor de vernietiging van Joodse artsen in Duitsland. Om goedkeuring te krijgen van de SS-leiding moest Schleyer aantonen dat zijn voorouders “zuiver Arisch” waren. In de benodigde aanvraag voert hij twee getuigen op: Wilhelm Brückner, chefadjudant van Hitler, en Karl Wolff, chef van de persoonlijke staf van Himmler en verantwoordelijk voor de planning van Auschwitz-III. Na ingrijpen van vader Ketterer trouwde het stel op 21 oktober 1939. Na deelname aan de inval in Frankrijk vertrok Schleyer naar Praag, waar hij vanaf 1 mei 1941 leiding gaf aan de studentenverenigingen aan de Duitse Karlsuniversität. Zijn voornaamste taak was het regelen van huisvesting voor Duitse studenten in geariseerde woningen. Zelf betrok de familie Schleyer een woning die had toebehoord aan de Joodse families Kolisch en Klein. Het huis ligt op nog geen 300 meter van de centrale plaats van waaruit de Praagse Joden werden gedeporteerd.(…)
(Lees verder bij de bron van dit artikel)
Via:: Doorbraak
