Het laatste werk van Ludo De Witte krijgt in de pers de aandacht die het verdient. Dat is goed nieuws want het is een belangrijk boek dat de hot items van deze tijd rechttoe-rechtaan aansnijdt. ‘Als de laatste boom geveld is, eten we ons geld wel op’ nodigt uit om na te denken over de moeilijke vraag welke strategie we moeten aanwenden om die sociaalecologische samenleving voorbij het kapitalisme dichter bij te brengen.
Le fond de l’air est rouge. Dat is de Franse titel van de cultfilm (in het Engels A Grin Without a Cat, een verwijzing naar een zinssnede uit Alice in Wonderland), waarmee de Franse documentairemaker Chris Marker in 1977 uitpakte. De eerste helft van de prent is gewijd aan de hoop en het idealisme van vóór mei 1968, de tweede helft toont de desillusie en de teleurstellingen van nadien. En toch: le fond de l’air est rouge. Dat dacht ook het revolutionaire kleinlinks van toen en hier (je weet wel: de SAP, AMADA); het was de droom van een roodgekleurde toekomst.
Neen, schrijft ecosocialist Ludo De Witte veertig jaar later, in zijn vlammend betoog: Le fond de l’air est rouge … et vert. Rood én groen moeten elkaar vinden in een gemeenschappelijke antikapitalistische strijd om deze planeet van de ondergang te redden. Daarmee zit hij op de lijn van denkers als André Gorz die ook over ‘politieke ecologie’ spreekt, Jaap Kruithof (o.m. ‘De mens aan de grens’) en Ton Lemaire (‘De val van Prometheus, ‘Verre velden’, ‘Onder dieren’), maar ook – recent – de socioloog en activist Stephen Bouquin die in zijn ‘Helemaal anders’ het ecosocialisme formuleert als een synthese tussen een democratisch socialisme en een politieke ecologie of, enigszins anders gezegd, een antikapitalistische ecologie met een socialisme dat zich heeft weten te bevrijden van autoritaire tendensen.
‘Om onze beschaving van een ecocide te redden, moeten we haar van het kapitalisme bevrijden’ (p. 12). Dat is de centrale stelling van De Wittes boek met de lange titel. ‘Als de laatste boom geveld is, eten we ons geld wel op’ is de uitspraak van een Duitse politicus, niet met naam genoemd, die hiermee treffend illustreert met welke waanzin we worden geconfronteerd.
(Lees verder bij de bron van dit artikel)
Via:: dewereldmorgen.be
