(….)
Revoluties zijn bevrijdingsprojecten van onderdrukten, onderworpenen, van mensen die deel uitmaken van de uitgebuite klassen. Kopstukken kunnen inspireren, aanmoedigen, helpen als gangmaker, tussen arbeiders en boeren, met hen verbonden, zij aan zij. Ze staan echter maar beter niet boven hen, als ze de revolutie tenminste niet voor de voeten willen lopen of tot iets hoogst on-emancipatorisch willen maken.
Wie als pro-revolutionair iets wil leren van de revolutie van 1917 en wat er daarna misging, kan daarom beter een ander perspectief kiezen, een ander ‘wij’. Dan is de vraag niet meer: hadden ‘wij’ – de regering vrede moeten sluiten met Duitsland? Dan wordt de vraag: hadden ‘wij’ – arbeiders en boeren zelf – de revolutie kunnen verdedigen ook als zíj – de leiders, de politici, de commissarissen – vrede sluiten met Duitsland? Dan is de vraag niet meer: hadden ‘wij’ – de ‘revolutionaire’ partijleiding – Kronstadt wel neer moeten slaan? Nee, dan wordt de vraag: hadden ‘wij’ – arbeiders en boeren en hun medestanders – Kronstadt niet moeten ondersteunen door haar eisen te verbreiden, solidariteitsactie organiseren en de Derde Revolutie waar mensen in Kronstadt op aandrongen, naderbij dienen te brengen?
Zo’n gekantelde kijk op de revolutie geeft een ander perspectief. Lenin en zijn partij is, in zo’n soort perspectief, zeker niet de Grote Held maar ook niet primair de Grote Boeman, maar gewoon deel van de omstandigheden waar revolutionaire opstandelingen nu eenmaal mee te maken kregen in de strijd. Zo’n gekanteld perspectief is tegelijk ook relevant voor vandaag, want je traint aldus te denken-van-onderop, een manier van denken die we als radicalen, autonomen, anarchisten maar al te hard nodig hebben om ons te oriënteren in de strijd die we voeren, maar nooit en te nimmer in marxistische zin hopen te ‘leiden’.(….)
- Lees het geheel bij ravotr
