De ellende van Joegoslavië begon toen het zo gekoesterde Slovenië zich los wilde maken van de federale socialistische republiek – op zuiver racistische gronden: waarom zou het welvarende Slovenië het armoedige Kosovo moeten onderhouden (of Macedonië)? Xenofobie en racisme zijn nu eenmaal de consequentie van neoliberaal kapitalisme, waar men ook in Joegoslavië mee besmet is geraakt.
Hopelijk weet u nog wat er op volgde.
Ook in Italië is een dergelijk racistisch afscheidingsstreven (geweest), de Lega Nord, die verklaarde niet meer in een land te willen wonen met die bruinhuidige luiaards van het zuiden. Racisten zijn ze gebleven, het streven is meer naar de hoofdstroom van de huidige xenofoben verlegd. Ze zullen ook dikke vriendjes zijn met PVV en FVD, u weet wel, die clubs die zo voor de natiestaat zijn.
Dichterbij oikos Nederland heb je de nog steeds voortvegeterende Vlaamse onafhankelijkheidsstrevers, die van die luie armoedzaaiers in Wallonië af willen. Ik zeg voortvegeterend, omdat iedere oorspronkelijke rechtvaardiging van het Vlaamse nationalisme is weggevallen inmiddels. In feite zijn het nu PVV’s voor België.
Europees nationalisme is niet per definitie xenofoob, integendeel: zie Schotland en Wales. Maar dit terzijde.
Ziehier het probleem met het referendum in Catalonië. Dat men van de permanente belediging van een koningshuis afwil, alle begrip. Een federale socialistische Iberische republiek, lijkt mij een prachtig idee. En ik vertrouw op de linksgezinde meerderheid in Catalonië die niet zomaar onafhankelijkheid wil van Spanje – al was het maar om de geestverwante forastier@s*) niet in de steek te laten. De kans dat er voor onafhankelijkheid geen meerderheid zou zijn was groot. En toen kwam de franquistische centrale overheid met dreiging en tenslotte met geweld, om ook twijfelaars of tegenstanders voor de zaak van onafhankelijk Catalonië te werven.
Zoals eerder in dit verband gezegd: de heersende klasse is haar schamele verstand kwijt.
Het beste waar we vandaag op kunnen hopen is dat er geen doden vallen.
*) Ik heb de indruk dat dit mooie Spaanse woord voor de binnenlandse “vreemdeling” inmiddels enigszins in onbruik is geraakt. Ik blijf het waarderen.
Het was gisteren een inktzwarte dag in de recente geschiedenis van Catalonië. Ik heb persoonlijk meegemaakt hoe de Catalanen hier in het dorp hun stem uit hebben kunnen brengen ondanks het barbaarse optreden van guardia civil en policia nacional. Ik heb de tranen gezien van mensen die de tijden van Franco hebben meegemaakt en ik heb de angst en frustratie gevoeld toen het nieuws kwam dat de ordetroepen in de buurt waren. En ja, in het Catalaans bestaat het woord “forester” nog steeds, het is een redelijk onschuldige benaming voor iemand uit een ander dorp of de kat van een paar straten verderop. Ik hou mijn hart vast voor de dingen die nu gaan gebeuren, er zijn nog steeds duizenden “guardia civiles” en “policia nacionales” met een zeer slecht humeur in de regio. Vrijdag is mijn terugvlucht en met de staking in het vooruitzicht en de leugenachtige verklaringen van de Spaanse regering weet ik niet hoe de situatie vrijdag zal zijn.
De auto is vandaag volgetankt om naar Frankrijk te kunnen rijden.
Zie ook mijn tweets @igo_b
Pingback: Ontaarde muziek, omdat het moet | Krapuul