Triest nieuws: de voormalige drummer van Hüsker Dü, Grant Hart, is overleden aan de gevolgen van kanker. Hij is maar 56 jaar oud geworden. Grant was al geruime tijd ziek, maar dat het zó slecht met hem gesteld was, was maar in kleine kring bekend.
Hüsker Dü heeft maar negen jaar bestaan, maar in die tijd creëerde ze een tijdloos oeuvre, met 6 gedenkwaardige albums en een hele trits klassieke songs. Geen band die zóveel invloed heeft gehad op alles wat na hen kwam (mogelijk met uitzondering van The Pixies). Het geluid van Nirvana en Green Day had zonder Hüsker Dü letterlijk niet bestaan.
De uniciteit van Hüsker Dü lag in de wijze waarop ze de ‘noise’ van hardcore punk wist te combineren met beeldschone melodielijnen en psychedelica. Het was melodieuze herrie, in de beste zin van het woord. Tenminste net zo belangrijk was de thematiek. Anno 1983 was punk zwaar gepolitiseerd geraakt, een ode aan het anarchisme behoorde aan beide zijden van de Atlantische Oceaan tot de verplichtingen van elke zichzelf respecterende punkband. Dat een punkband persoonlijke ervaringen centraal zou stellen in haar teksten was ongehoord, en een liefdesliedje was al helemáál onbestaanbaar. In dat opzicht brak Hüsker Dü met de traditie: veel van de mooiste songs van de band zijn apolitiek en persoonlijk. Soms gaan ze zelfs – o gruwel – over de liefde.
Helaas konden Grant Hart en gitarist Bob Mould na verloop van tijd steeds slechter samen door één deur, wat er in 1988 toe leidde dat ieder zijns weegs ging. Hart richtte de band Nova Mob op, waarmee hij bescheiden successen vierde. Ook Mould’s solocarrière kwam – met alle respect – nooit écht van de grond: alles bleef altijd in de schaduw staan van die ene magistrale band waar ze ooit samen deel van uitmaakten.
Vandaag nam Bob Mould op Facebook afscheid van Grant Hart, de strijdbijl hadden ze al eerder begraven: “We made amazing music together. We (almost) always agreed on how to present our collective work to the world. When we fought about the details, it was because we both cared. The band was our life. It was an amazing decade. Grant Hart was a gifted visual artist, a wonderful story teller, and a frighteningly talented musician. Everyone touched by his spirit will always remember”.
Hart heeft een hele trits prachtige songs op zijn naam staan, maar dit is wat mij betreft de mooiste. Pink Turns To Blue, een song over een jonge vrouw die overlijdt aan een overdosis. De beeldschone, melancholieke melodie versterkt het drama nog. Tragische ironie: Grant Hart zou zélf jarenlang worstelen met een heroïneverslaving.
Could you be the one?, AJvdK’s keuze – al eerder genoemd hier op Krapuul, de laatste nr.1 van RVZ in de week toen de Macht het station uit de lucht haalde (11 mei 1987).
Wij kennen onze pappenheimers en in de verwachting dat redacteur Laurent geen mening over het werk van Hart zou hebben vroegen wij auteur Gabriëlle Jurriaans om haar favoriet; zij had een lijstje waarvan hier het eerstgenoemde nummer.
Diane
Keuze van Ina
Weer een popidool dood. Grant Hart, drummer en co-songwriter van de band Hüsker Dü die samen met andere punkbands staan voor mijn leven vanaf mijn 16de tot mijn 25ste. Ik heb gekozen voor Eight miles High en dan specifiek de versie op Pinkpop in 1987. Simpelweg omdat ik daar bij was.
Een jaar later werd mijn zoon geboren.
Terwijl ik dit schrijf, knalt de muziek door de luidsprekers.
Wat is dit voor teringherrie, vraagt zoonlief….
Mijn teringherrie.
Tot slot nog een live optreden uit 2011 bij KEXP.
California Zephyr
So Far From Heaven
You’re The Reflection of the Moon
Barbara
