Met het ultrarechts van de titel bedoel ik niet alleen de toetsenbordhelden en piemelbrullers, de bivakmutsen op het schooldak en de nachtelijke hakenkruiskalkers. Ik heb het gisteren weer eens gezien: de zogenaamd machteloos-meelevende “bestuurster” die zich op de regels beroept voor de schanddaad waaarvoor zij verantwoordelijk zal zijn – behalve dan dat De Regels haar verantwoordelijkheid lijken weg te poetsen. Dit soort schrijftafeldeporteerders vormen het landschap waarin activistisch ultrarechts zich beweegt en waarin dit brult dat “ze” te goed behandeld worden en “ons volk” heeft het nakijken.
De D66-achtigen die bestuurs- en bedrijfskunde hebben gestudeerd, de ware pretvakken waar je met de juiste partijkaart en connecties wel De Goede Banen mee krijgt, ze zijn gevaarlijker dan hun voetvolk met de getatoeëerde kaalgeschoren harses die over piemels zingen.
De brave opiniebakkers die met “iconen” van de geweldloosheid aankomen en daar moeiteloos Nelson Mandela bij rekenen, alsof de man niet gevangen heeft gezeten als guerrillero, ze zijn op den duur gevaarlijker dan weer eens een Duk of een Schut en hoe ze ook verder heten. Hun redelijkheid die in feite helemaal niet redelijk is bedriegt de boel meer dan zwetsers als Bosma. Of Baudet, hoewel die wellicht gevaarlijker is dan Bosma of Wilders, omdat hij Ons Soort Mensen is.
In de zomer van 1970 – ik las wekelijks het papieren blad Peace News om op de hoogte te blijven van de diverse oorlogen – werd een gebouw van de BBC in Londen bestookt met zakjes jam. Fans van Radio Geronimo – ik heb het radiostation hier wel eens genoemd – vonden dat de BBC hun station stoorde (“jammed”) en vandaar de zakjes jam.
Ik luisterde met rode oortjes naar Geronimo in die dagen, de ontvangst zat in de fading die bij middengolfontvangst in de nacht hoort, zeker voor een programma vanuit Monte Carlo dat gericht was op de Britse eilanden. “Jamming” deed het Britse regime toen juist tegen Radio North Sea, merkte ik, hopeloos hardnekkig inschakelend op een door gepiep of gejengel verstoord geluid. Dus die storing van Geronimo heb ik nooit helemaal begrepen.
Maar die zakjes jam, die maakten heel wat los. Peace News berichtte er over, waarschijnlijk omdat Geronimo bij het lezerspubliek goed lag als vredelievend undergroundstation. Schande! riepen de steile geweldloosheidpredikers. Het gooien met zakjes jam is geweld! Niet iedereen vond dat je dat zomaar kon zeggen. Overigens vonden die acties openlijk bij daglicht op demonstratieve wijze plaats.
En dan? Er is een omcirkelde a en een vrouwenteken op de deur van de geachte afgevaardigde Baudet geschilderd in de nacht. Het lijkt mij dat het vliegensvlug gedaan moet zijn want die hoek van de stad wordt goed bewaakt. Een zeer dure hoek, waar de heersende klasse, waar deze Baudet uiteraard deel van uitmaakt, gevestigd is, dus daar komt de politie regelmatig langs.
En dit verfwerk maakt meer los dan die zakjes jam. En bepaald niet bij principieel geweldlozen. Als die er bij “links” (wat voor links in ’s hemelsnaam nog?) nog zijn dan staan ze met hun veroordeling klaar. Geen discussie mogelijk of dit nu geweld is of niet.
(Als voorstander van geweldloze strijd zeg ik: niet, maar ik val niet in een “discussie” – ja, ik stem in met Peter Storm en Joke Kaviaar en “onze” Defrysk). Maar voor de luidruchtige (ultra)rechterzijde is het huis nu al te klein. Het begint met een lik verf en het eindigt met de kogel.
Ze zijn verwend met actieloosheid, kan ik alleen maar zeggen. De actie waar ik in de eerste link naar verwijs, is in de plaatselijke pers als “ludiek” afgedaan. Handtekeningen in ontvangst genomen, misschien meteen in het grijze archiefje gedeponeerd en in ieder geval werd er nog lang gelachen op kantoor.
Misschien schijten elders de machthebbers wel de bagger. In Nederland niet. Niet alleen in het parlement is er geen oppositie die de naam waardig is, op straat ook al niet. Met de kleine lichtende vuurpijl in de duisternis als de Maagdenhuisbezetting van 2015 is het wel verklonken. En laat u vooral alle hoeken inslaan omdat er een paar mensen iets met een verfkwast hebben gedaan onlangs. Al met al klinkt ook de afkorting RAFF knap ludiek, maar “ze” zullen dat nooit erkennen.
Daar hoorde ik Nederland snurken
het sliep goed onder de hoede
van zijn redelijke schurken.
Parafraseer ik Heine maar.
De boze buitenwereld zal u doen ontwaken.
Pingback: Een gruwelijke aanslag, gepland in een prachtig kasteel in Limburg | Krapuul
Je bedoelt dat het een false flag is ? Dat kan ook natuurlijk. Het komt hem immers heel goed uit en het is het kleine zetje, om AFA te verbieden. Aan de andere kant kan je dit ook weer niet bewijzen.
Je zegt in je eerste stukje zo van, links doet niet genoeg acties. Het punt is, men doet niet niets, omdat het ‘niet mag’. Althans, misschien zijn er een paar SPers die zo denken, zo van ‘het mag niet’. Maar goed, dat iets niet mag, is geen reden om het niet te doen. Genoeg dingen die moreel verwerpelijk zijn, mogen wel en genoeg dingen die noodzakelijk zijn, mogen niet.
Kijk het kraken van het maagdenhuis, ‘mocht ook niet’ en het kraken in Amsterdam ‘mag ook niet’, maar daar sta ik wel honderd procent achter. Activisten die biggen bevrijden, dat ‘mag ook niet’, maar daar sta ik ook achter
Mensen als ik distantieerde zich van de deuractie, omdat het tweeduizend nieuwe stemmen voor Baudet betekent en schade op een deur. Of het nou wel of niet mag, ik zie de meerwaarde niet zo.
Maar wat dan, vraagt Storm? Ja, dat weet ik ook niet helemaal, ik doe ook maar wat.
In mijn gesprekken met de altright en de FVD stemmers, merk ik dat er een enorme verwarring is. Men snapt gewoon helemaal niets meer van de wereld. Alles waarmee men is opgevoed, valt gewoon uit elkaar. De baas, die een Godheid was, laat hen gewoon in de steek, verplaatst fabrieken naar het buitenland, net zo makkelijk. Men snapt helemaal niets meer van de wereld en grijp halsoverkop naar fascsiten en populisten. Dit is de verwarring van de werkende klasse, die geen beweging meer heeft, of is en niet weet waar het voor of tegen moet zijn. Niet onderwezen, totaal ontspoorde waanzin uitkramend, vol opgeklopte bravoure en zelfoverschatting, overschreeuwd het zichzelf.
Hoe ontsmet deze etterende wond dan? Nayoko weet het niet. Misschien ga ik gewoon verhuizen, als het allemaal uit de hand loopt.
Djezus. Wat bedoel je nu eigenlijk? Dat je geweldloze kompanen een grotere bedreiging zijn dan je tegenstanders (Wilders, Baudet, Bosma etc)? Dat strategie een verdacht instrument is in de strijd om de echte tegenstander onderuit te halen (de systemen, de autoriteiten die die systemen vertegenwoordigen en verdedigen)?
Je hebt slimme acties tegen ‘de staat’ (Het systeeem etc) en je hebt domme acties. Domme acties maken de tegenstanders groter, belangrijker. Links zou eens diep in de eigen ziel moeten kijken, en zich afvragen of de eigen organisatie niet mede verantwoordelijk is voor de media-aandacht voor Wilders, Baudet etc. Het is onvoorstelbaar hoeveel artikeltjes verschijnen zodra Wilders of Baudet een scheet laten. De kritiek op de ‘media’ die gemeengoed is in onze kringen, zou ook wel eens mogen toegepast op onze eigen media.
Wat zou Baudet zijn zonder ons?
Een scherpe uitspraak en hup… Er bovenop. Een verfbom op zijn deur… ‘Bedankt, weer meer aandacht,’ zegt Baudet. Hij is het slachtoffer. Hij kan rekenen op meer stemmen.
Heeft er zich dan niemand verdiept in hoe media werken? Welke media dan ook? Hoe ze worden ingezet door voor- en tegenstanders? Ja, de grote media hebben hun mening klaar en golven mee met de meerderheid, hoe dan ook. Maar doen wij het anders? Negatieve aandacht is ook aandacht. En aandacht is waarom het gaat, het maakt niet uit of die negatief of positief is.
Mensen hebben de neiging zich te gedragen als mieren. Volg de koningin. Zij heeft de aandacht, zij is het middelpunt. De koningin kan vele vormen aannemen, zij kan een man zijn, een politicus, een acteur, een presentator, een slachtoffer van een aanslag, een natuurramp.
Er kan Baudet niets beters overkomen dan een aanslag. Hij is koning dan. Heldenstatus! Het ultieme bewijs dat links in de val loopt. Je laat je uitdagen en loopt in de val. De reactie is emotioneel, de gevolgen zijn precies het tegenovergestelde van de gewenste uitkomst: Baudet is het slachtoffer, zijn ware bedoelingen worden totaal overschaduwd door het feit dat hij is aangevallen. Hij kan niet slecht zijn, hij is aangevallen. Hij groeit in aanzien.
En niemand die dat mechanisme van (media-)aandacht doorziet?
Moet ik daar een stuk over gaan schrijven?
Ik verdom het.
Ik heb het helemaal gehad met die aandacht voor sukkels als Wilders en Baudet die de media (inclusief de onze) weten te magnetiseren, te hypnotiseren. Ze wringen zichzelf in het centrum van de aandacht en we trappen er allemaal in.
Het gaat in de media niet enkel om inhoud. Het gaat vooral om aandacht. En die aandacht trekt, hypnotiseert, maakt dat mensen moeten reageren.
Willen we dat het om inhoud gaat, dan moeten we een stap terug doen en niet op elke scheet van de een of andere rechtse malloot reageren. En als we dat wel doen: op de inhoud.
Mee eens, Sheifes.
Links heeft sowieso een beetje een PR probleem. Het gedraagt zich niet open. Waar de partij van de arbeid in de jaren negentig zich sterk had moeten maken voor de meest basale rechten, richtte het zich op ‘kunst’, vrienden, subsidie voor vrienden, het goedpraten van besnijdenis en een verregaande identiteitenpolitiek. Een soort hyper politieke correctheid ademende en ademt het uit, zonder op te komen voor ook maar de meest basale materiele rechten. Het gaat allemaal over hun, hun Afrikaanse trommel les en hun smaakvolle moderne beeld , langs de snelweg.
PVDA heeft er voor gezorgd dat iedereen ‘links’ echt inherent haat. Men denkt aan links en men ziet de pvda voor zich, het moderne beeld, de subsidie voor impressief danstheater en de schimmige declaraties.
Ik kan rechtse mensen hier niet eens ongelijk in geven, als ze links hekelen.
Het punt is, ik haatte links ook altijd. Maar dan niet gebaseerd op de theorie achter links, maar de subculturen die links vertegenwoordigen, zijn uiterst belerend, paternaliserend en moraliserend. Je subcultuurtje potdicht houden, zodat niemand snapt wat je überhaupt bedoelt, maar dan wel heel stout een (A)op een deur kalken en dan in de nacht verdwijnen.
Ik zeg je eerlijk, ik was zelf vroeger rechts, ik was vroeger libertarier zelfs, schrik niet. Pas toen ik klassieke anarchistische lectuur ging lezen, viel het kwartje en zag ik in dat links antwoorden had, die veel dieper gaan. Dat links veel dieper duikt in de materie en de wereld uitpluist tot in de puntjes en niet stopt bij slappe aannames, zoals rechtse theorie dat doet.
Rechts heeft zwakke theorie ( neoliberalisme is uiterst zwakke filosofie ) maar haar PR is ijzersterk. Zie hoe die Baudet helemaal tot ideale schoonzoon gehypet is. Het is net een soort tieneridool geworden. Echt heel diep duiken mensen helemaal niet in altright en ze vinden het dan ook niet leuk om fascist genoemd te worden. Ze vinden die Baudet gewoon een heel lekker mannetje. Zowel jongetjes, als vrouwen van middelbare leeftijd, gaan helemaal kwijlen als ze het woord Baudet horen. Mannen zien hem als een helpende hand, in de strijd tegen hun geëmancipeerde vriendin, pubers zien hem als een rolpatroon en het bankwezen ziet hem als een handige bliksemgeleider.
Dit soort off-topic reacties doet mij verlangen naar de tijd dat reacties niet toegelaten werden.
De extreem-rechtsen en fascisten weten idd best goed de aandacht te trekken. Een effectief antwoord op toenemende verrechtsing is gewoon niet makkelijk. Via het parlement zie ik voorlopig niet veel gebeuren. Toch wordt er in Nl best wat ondernomen. Organisaties als Doorbraak, Bond Precaire Woonvormen, Geen-kind-aan-de-kant (er zijn er meer)bieden praktische ondersteuning, voeren actie en leveren (daardoor) kritiek op het systeem. Het levert alleen niet veel aandacht op. Wat deze groepen goed doen, naar mijn idee, is theorie in praktijk brengen. Het is doelgericht en bestrijdt direct sociaal onrecht als gevolg van neoliberaal beleid. De eerste vraag is altijd: Wat is je doel, wat wil je bereiken. Kies dan je middel daarvoor. Kritiek spuien en frustratie afreageren is ook legitiem. Herkenning in de frustratie wegens opkomst van Geertwilderspvv bracht me bij Krapuul. Wat links vooral niet moet doen is – mogelijke – medestanders al te veel de maat nemen. Gewoon focussen op waar je t mee eens bent en verschillen (tenzij t een gewetenskwestie is) gewoon voor lief nemen. liefs
O zeker, ik kan er nog wel wat meer bedenken, zoals GroenFront en andere actiegroepen op dat terrein. Maar “ze” zijn er blijkbaar niet bang voor en negeren het zoveel mogelijk in hun media (zo moet je het inmiddels wel uitdrukken).
Ik heb groeiende twijfel over die “RAFF” inmiddels, juist ook omdat het onnozele actietje zo uitgemolken wordt.