Zaterdagavond in Hamburg: “Verdomme, ik wil ze gewoon weg uit onze straten”, briest een Duitse dertiger die tegenover ons zit aan een tafeltje in een pizzeria. Met ‘ze’ bedoelt hij de politie die op dat moment buiten voor de zoveelste keer aan het chargeren is. We zien mensen weggespoten worden, klappen krijgen. Een stoet aan waterkanonnen die voorbijtrekt. Daarna vult de straat zich opnieuw met groepen die wraak nemen op de politie door met stenen, flessen en vuurwerk te gooien. Zo zal het nog tot het ochtendgloren doorgaan.
“Het is al weken aan de gang”, zo gaat de geagiteerde dertiger verder. “Ik woon in een stadsdeel een eindje van hier, maar al wekenlang hoor ik die ellendige helikopters boven ons appartement cirkelen. En nu zie ik dit, de politie die hier chargeert en mensen aanvalt, scheisse …” Het is een teneur die we bij meerdere inwoners van Hamburg merkten de voorbije dagen. Mensen pikken het niet dat hun stad op een militaire manier bezet wordt en zijn de arrogante houding van de politie beu. Het centrum van Hamburg heeft inderdaad veel mee van spookstad: je ziet nauwelijks een auto rijden, op de colonnes aan politieauto’s na natuurlijk.
Dat dit alles ter meerdere eer en glorie van Trump, Poetin of Erdoğan moeten gebeuren vinden de meeste inwoners van Hamburg ook niet bepaald aangenaam. Dat een Trump en de hele club van de G20 hier niet onmiddellijk welkom zijn, heeft ook te maken met de geschiedenis van de stad. Hamburg staat bekend als een stad die lange en historische traditie heeft van links verzet en antifascisme. Hamburg kent ook een bloeiende kraakscene en inde stad zijn tientallen kraakpanden te vinden. Merkel wou bewijzen dat zelfs in het centrum van zo’n stad als Hamburg een G20-top mogelijk is, maar dat liep dus even anders af.
