Er zijn tweehonderdduizend mensen in Nederland die “buiten de radar” vallen, wegens scheiding, psychosociale problemen of schulden.
Hoeveel van hen illegaal het hele jaar door op een camping verblijven is onbekend. Maar de burgemeester van Putten, waar een vakantiepark is waar permanent-verblijvenden toeven, weet dat het in alle provincies (“waar parken zijn” – dus alle provincies) aan de orde is.
Volgens een recente schatting leiden zo’n 200.000 mensen in Nederland, door schulden en andere problemen, een bestaan zonder adres, zonder vaste woon- of verblijfplaats of zelfs zonder identiteit.
De overheid en instanties hebben volgens Lambooij [burgemeester van Putten – red.] die mensen voor te lange tijd doorverwezen naar de vakantieparken. “En nu zitten wij er mee. We willen de caravans weer vrij krijgen voor toeristen, want die willen niet tussen deze mensen verblijven.”
Met het beleid ‘Vitale Vakantieparken’ maken elf gemeenten op de Veluwe nu rigoureus een einde aan de permanente bewoning.
Bron.
In plaats van orwelliaans gedoopte plannen (Vitale Vakantieparken) zouden gemeenten misschien ook iets kunnen doen aan gekweekte armoede, aan huisuitzettingen door corporaties voor verkoop van sociale woningbouw (daardoor ben ik “een van hen” – AJvdK) en huisvestingsproblemen van mensen in scheiding. Om maar wat te noemen.
