Ebru ‘Nul Medelijden’ Umar heeft de Pim Fortuynprijs gewonnen. Volkomen terecht. Immers, zij staat vol in de traditie van het verdedigen van het recht op beledigen, vooral waar het moslims, Marokkanen of anderszins door haar ongewenste vreemdelingen betreft. Dit tevens – en vooral ook – in navolging van haar leermeester Theo van Gogh.
Maar het is Pim Fortuyn die de Doos van Pandora geopend heeft, waar het ‘t Recht op Beledigingsuiting betreft, nadat het pad voor hem geëffend was door Bolkesteins eindeloze gezeur over massa-immigratie in de jaren negentig. Dat was waar dit welbespraakt politiek dwaallicht uitkwam, na ooit bij de PvdA begonnen te zijn, het bouwen van een politieke carrière op basis van islamofobie.
Misschien is Umar er nu nog blij mee, met die prijs, maar ik kan me voorstellen dat er op enig moment anders op deze episode in de geschiedenis van Nederland teruggekeken gaat worden, en de politicus Fortuyn en zijn navolging in het bijzonder. Waar we historisch ooit ook op afgerekend kunnen gaan worden in Europa, is de manier waarop we vluchtelingen uit het Midden-Oosten hebben laten kreperen om onze veilige leventjes toch vooral gezellig onder elkaar voort te kunnen zetten.
Vooral in dat licht zal Umars tweet als archetypisch voorbeeld kunnen dienen voor de houding die men had ten aanzien van mensen in doodsnood. En het nu bij de door haar ontvangen prijs behorend beeldje zal dan wellicht door een nazaat van de familie Umar als beschamende verrassing teruggevonden worden in een la.
